Рақат апай менің желінбей қалған, әркім көшеге тастаған нандарды жинап,
фермаға апарытынымды да біледі екен.
Атама соны айтып еді, ол кісі: “Нан
қадірін білген адам ғана - нағыз адам.
Жаның жомарт, алақаның ашық, пейілің
кең болсын! Тілеген тілегіңе жет, балам!"
- деп, сол арада екі алақанын жайып,
бетін сипады.
Ой, құлыным, мұнан артық не керек
бізге?! Ақкөңіл, адал жүрегімен батасын
берген екен ғой! - деп Ажар жүрегі
жарыла қуанып, немересін аймалап
сүйе бастады.
Шәйімкүл-ай, Шәйімкүл, мұнда кел.
Қуан. Той жаса. Құлынымыз мақтау
қағазымен қоса Дәрмен атасынан бата
алып келіпті.
Ермек аң-таң.
Әже, "бата" деген не? - деді қысыла,
күмілжи сұрап.
Ой, жаным, ол - атаңның ақ тілегі емес
пе? Ол үлкен алғыс, балам!
Берілген мәтіндегі қай сөз орфоэпиялық нормаға сай келеді.
Келіпті
Фермаға
Желінбей
Немересін​