Вызначце прычыны у́знекнення юрыдык​

--------------------

-----•○○

за вельмі густымі елкамі і іншымі дрэвамі, дзе імгненна знік заяц, пачуўся моцны і страшэнны лямант.

удалечыні, дзе ляжала ціхае шырокае поле, цямнела вялікая вёска.

я так люблю прагуляцца па лесе раніцай, калі на траве яшчэ блішчыць раса і можна атрымліваць асалоду ад спеваў птушак.

вада пагойдвае лодку, калі набліжаецца цеплаход.

1. адзначце кароткія дзеепрыметнікі. а) стомлены; 2. адзначце сказы, у якіх дзеепрыметнікавы зварот стаіць пасля паяснёнага слова (знакі прыпынку не пастаўлены). а) лес амаль не крануты рукою чалавека з двух бакоў паступае да самага насыпу.3. адзначце правільнае заканчэнне дадзенай фармулёўкі. не з дзеепрыметнікамі пішацца асобна, каліа) у сказе ёсць ўленне са злучнікам а, якое адносіцца да дзеепрыметніка, або калі дзеепрыметнікі маюць залежныя словы; 4. адзначце правільныя сцверджанні.в) дзеепрыметнікі залежнага стану прошлага часу даволі часта ўжываюцца ў гутарковым стылі. 5. укажыце групу дзеепрыметнікаў, якія без не(ня) не ўжываюцца.в) недавыкананы, недапрацаваны, недасягальны.7. адзначце дзеепрыметнікі, будовы якіх адпавядае схеме "прыстаўка+корань+суфікс+канчатак".в) асветленага.8. адзначце сказы, у якіх дзеепрыметнікі ўтвораны пры дапамозе суфікса -н-. а) неба, усцяж засланаебялёсымі воблакамі, празікала прыветна і холадна. в) перапісаныя мною вершы былі пра каханне.

10. адзначце словазлучэнні, якія правільна перакладзены на беларускую мову.б) осознанная ошибка - усвядомленая памылка;

вроде бы так..

я.купала паказаў у творы цяжкі шлях беларускага сялянства ў пошуках страчанай бацькаўшчыны, зямлі і волі. галоўны герой драмы — сымон, старэйшы сын зяблікаў. гэта свабодалюбівы, непакорны, моцны духам чалавек. ён здольны абараніць сваю чалавечую годнасць, заступіцца за іншых. "свайго ў крыўду не папушчу, хоць бы там свет дагары нагамі перакуліўся", — гаворыць ён. зоська і незнаёмы параўноўваюць яго з вольнай птушкай, магутным арлом: "птушкаю-арлом быць бы табе і лётаць па паднябессі, як лётае вецер гэты вольны! ". вобраз сымона пададзены ў развіцці. спачатку ён, як і яго бацька, спадзяецца на справядлівасць суда і законаў. упэўнены ў сваёй праваце, ён, калі дваровыя людзі заворваюць пасевы, з сякераю ў руках бароніць сваю зямлю. як чалавек рашучы, настойлівы і ўпарты, сымон хоча дабіцца праўды ўласнымі сіламі. на бацькавай магіле ён дае клятву "жывым не сысці з гэтага месца, з гэтага разграбленага хай б'юць, рэжуць, катуюць". на прапанову маці скарыцца, пайсці да паніча на службу сымон рашуча адказвае: "пакарыцца? . гэта, мамачка, значыць: прадаць, утапіць сябе, цябе, нас усіх у няволю ім на векі вечныя — запрасіцца ў вечнае рабства, з якога выхаду ніколі не знойдзем ні мы, ні тыя, што пасля нас рабства ў спадчыну атрымаюць". прымірыцца з панічом для сымона — гэта здрадніцтва, адступніцтва. становіцца зразумелым, чаму герой так строга асуджае зосю, якая свядома пайшла на сувязь з панічом і аддала сябе на "загубу, на глум вечны". шлях да актыўнай і дзейснай барацьбы сымон адшукаў не адразу. пераканаўшыся ў марнасці намаганняў сваімі сіламі дабіцца справядлівасці, сымон пачынае задумвацца над сэнсам бацькавых слоў, што "трэба розумам ваяваць, а не тапаром". пад уплывам перажытага (смерці бацькі, страты зямлі і хаты, ганьбы зоські), а таксама агітацыі незнаёмага погляды галоўнага героя драмы на шляхі вызвалення з няволі мяняюцца: "i я розумам буду ваяваць і другіх вучыць да гэтае вайны. годзе крыўды, годзе няпраўды! " разам з незнаёмым ён ідзе "на вялікі сход! па бацькаўшчыну! " на гэтым сходзе, па словах незнаёмага, будзе вырашацца пытанне аб тым, як выгнаць з роднай зямлі страшнага смока-упыра, як далей змагацца за поўнае вызваленне