Патрэбна напiсаць сачыненне на тэму "каб каб прануць нас да слёз, сам зарыдай паэт" па ўрыўку "у яго быу свет " iз паэмы "сымон-музыка" якуба коласа (на старонку)

урывак з паэмы:

у яго быў свет цікавы,
свае вобрязы, жыццё,
і ў душы яго ўсе з’явы
сваё мелі адбі
так, і праўда: не падобны быў
сымонка на другіх:
гэта быў хлапчук асобны.
у яго вачах жывых
думка нейкая бліскала,
утаропіцца, глядзіцы
і на губках смех, бывала,
заблукае,
бедны хлопчык быў загнаны,
у бацькоў нялюбы сын,
бо відочныя заганы
і меў толькі ён адзін.
не такі, як усе дзеці,
нейкі вырадак, дзіўны,
нёс віну за ўсё на свеце,
вінаваты без віны.
з ім і дзеці не дружылі,
не прымалі да гульні,
і ў самоце прахадзілі
веснавыя яго дні.
і любіў ён адвіноту,
бо так лепей было жыць:
тут ён мог себе у ахвоту
песні пець і гаманіць.
вось улетку дык равдольна:
выйдзе з хаты ў поле, луг:
цёпла ўсюды і прывольна,
сонце многа, чысты дух.
на каменьчык сядзе ў збожжы
не схіснецца і маўчыць,
ловіць сэрцам спеў прыгожы‚
як жытцо загаманіць,
як эазвоняць, заіграюць
мушкі, конікі, жучкі
і галоўкай заківаюць,
засмяюцца васількі.
спеў у сэрцы адклікаўся,
і так добранька было,
што сымонка сам смяяўся,
усё смяялася, цвіло.
заміраў тады хлапчынка,
і здавалася яму,
што ён знае, як травінка
сваю думае думу,
што гаворыць жытні колас,
і аб чым шуміць ячмень,
і чаго спявае ўголас
мушка, конік, авадзень,
што ўгары над срэбрам жыта
пяе жаваранак той
так прыгожа-самавіта,
і зачым у высь блакіту
ідзе ветрык пехатой,
у высь тую, дзе хмурынкі
над зямлёй плятуць вянкі



50
​

дома часам шчасця не прымециш, а у чужых краинах я пазнау, што гяма нидзе на белым свеце, як у насю таких вяликих спрау

тэма 2: кожную вясну да нас прылятаюць буслы. мы да іх вельмі прывязаліся. гэтай вясной у нашых буслоў папаўненне зараз у нас варта гул на цэлый двор. але вось і аистята выраслі ім трэба ляцець бо тут становіцца ўсё халадней і халадней нам было шкада расставацца з нашымі сябрамі але мы ведалі што наступнай вясной яны да нас прыляцяць зноў. і настрой

наогул мая пакой не зусім асабіста мая, таму што ў ёй стаіць тэлевізар. а тэлеперадачы глядзяць і бацькі. але ва ўсім астатнім гаспадар я. тут мой пісьмовы стол, кніжная шафа і кніжныя паліцы, канапа, на якім я сплю, невялікі столік-тумбачка, дзе захоўваюцца мае гульні. побач - вялікае крэсла, забраўшыся ў якое з нагамі, я люблю чытаць. а галоўнае - у маім пакоі ёсць куток, дзе стаіць магнітафон і вісяць на сцяне дзве карты, розныя таблічкі і цікавыя мне карцінкі. хачу растлумачыць, што гэта за таблічкі. я іх даўно калекцыяную. напрыклад, ёсць такія: «без стуку не ўваходзіць», «сыходзячы - тушыце святло», «у нас не паляць», «выконвайце цішыню» і г. д. вісяць яны проста так, без сістэмы. я знаходзіў іх на розных развалах, некаторыя мне дарылі. мама час ад часу пагражае іх прыбраць, але мне яны падабаюцца.адна з двух карт - гэта карта нашай вобласці. я люблю часам адшукваць на ёй пасёлкі, рэкі, пра якія штосьці пачуў, адзначаць месцы, дзе ўжо пабываў.я вельмі люблю сваю пакой і, калі з'язджаю куды-небудзь, хутка пачынаю па ёй сумаваць. у ёй летам заўсёды халаднавата, таму што ў вокны зазіраюць два велізарных каштана, а зімой цяпло і ўтульна дзякуючы гарачай сценцы каміна.

чытаць - корань чыт

парацаваць - корань прац

вучыць - корань вуч