Чем занималась ирка в осенний день и в зимний день в рассказе олени ивана пташникава?

открытое поле.  так как лес-противополодное ему поле,а густой-противоположное открытое или свободное,можно написать редкое поле.

у нашай трохпакаёвай кватэры больш за ўсё мне падабаецца мая пакой. хоць яна не вельмі вялікая, і адчуваю сябе ў ёй лёгка і свабодна. большую частку часу я праводжу за сваім пісьмовым сталом, які стаіць каля акна. акно ў пакоі адно не вельмі вялікае. затое з шырокім падваконнікам, на якім стаяць у збанках кактусы. я вельмі люблю за імі заляцацца. справа на стале стаіць настольная лямпа. злева ляжаць сшыткі, стаяць падручнікі шэраг. тут жа ляжыць кніга, якую я ўвесь час чытаю, - «зоркі вялікага футбола».я даўно захапляюся футболам. таму ў маім пакоі ўсюды партрэты вядомых істаў. а вялікі плакаце істамі зборнай украіны вісіць на сцяне побач са сталом.а яшчэ я магу гадзінамі сядзець за кампутарам, які стаіць на адмысловай падстаўцы ў куце пакоя.злева ўздоўж усёй сцяны - вялікі кніжны шафу. у шафе ёсць стэлажы з адкрытымі і зачыненымі палічкамі. на паліцах стаяць кнігі. гэта збору твораў класікаў рускай, украінскай і зарубежнай літаратуры. стаяць кнігі пра спорт, гістарычная літаратура, даведнікі і энцыклапедыі, а таксама ўсе выдадзеныя ў нас кнігі говарда аб конан, маім любімым герою. на стэлажах з зачыненымі паліцамі я захоўваю шахматы, іно і іншыя настольныя гульні. там знаходзіцца мой спартыўны інвентар. там жа ляжыць гадавая падпіска часопіса «фугбол».справа ад уваходнай дзвярэй стаіць канапа-ложак, дзе я адпачываю. поддиваном ляжаць гантэлі, футбольны мяч. на сцяне побач сдиваном вісіць вялікі прыгожы дыван. на падлозе таксама лежитковер. у маім пакоі заўсёды чыста і ўтульна.

я, іванова марыя ўладзіміраўна, нарадзілася 23 снежня 1997 года у вёсцы раёна. бацька,уладзімір сцяпанавіч, працуе ў  маці, вольга ігараўна, працуе ў  .

  у 2003 годзе я пайшла у школу, якую скончыла ў 2014 годзе. зараз я — студэнтка трэцяга курса факультэта універсітэта.

гледзячы у люстэрка, часам успамінаю сваю маладосць. ля берага, аброслага густым алешнікам, раслі нібы вылепленыя з воску, белыя лілеі. лежачы на сене, лёгка дыхаць і марыць пра ўсё прыемнае. пад''язджаючы да вёскі, мы сустракалі клёны і дубы.