Чому в Олівера складні стосунки з батьком?​

а. с. пушкин вкладывал в свои произведение душу. читаешь, и не надо комментировать потому, что все оживает, оживают мысль и чувства поэта, воплощенные в бессмертно прекрасных словах, звуках, образах, воссозданных силой воображения, силой искусства.когда ты маленький, то тебе читают сказки пушкина, и ты переживаешь вместе с героями этих сказок под "мелодичный голос", заключенный в стихотворном ритме.отражен в сказках пушкина также и определенный уклад жизни простых людей. на руси девушки проводили вечера за рукоделием и общением друг с другом, рассказывая свои мысли и мечты:   "три девицы под окном.мысль о правде, о справедливости, о добре и зле глубоко волновали человека всегда. и всегда хотелось верить, что как бы ни сильны и наглы зло, корысть, властолюбие и несправедливость, они своей ненасытностью в конце концов сами себя накажут, а правда рано или поздно возьмет свое. правда пушкин видел, что в жизни это бывает реже, чем в сказке, но тем приятнее было писать эти сказки.

к примеру вот:

безграничная степь.степь и ее безкрайние просторы.необычайна,красива степь,когда кругом широкие просторы и из под земли прорывается ковыль.ветер щекочет это еще молодое растение.безлесье,огромных равнин не затмят степь ведь и на ней обитают много животных,как и в лесах.щебечет жаворонок,а в чистом,синем небе летит могучий степной орёл.

прачынаюся я як-то раніцай ад галаўнога болю (учора добра адзначылі свята) і настойлівага патрабаванні сына - тат, ну тат, нам ўчора складанне выдалі і мне за яго настаўнік нічога не паставіў. усім паставіў, а мне няма. давай я табе яго прачытаю. тат, ну тат саш, з цяжкасцю кажу - давай потым (галава трашчыць), усе равносейчас нічога не разумею, нават слухаць не магу ўламаць ён усё-ткі меня.тема-то хоць якая была - пытаюся.- пра прыроду - кажа трэба было напісаць, я і напісаў па лес і зайцоў. - ну давай ..зараз паспрабую даслоўна пераказаць само складанне - ледзь больш за палову школьнай старонкі ў лінейку.такім чынам ў адным лесе - пачаў сашка, - пабудавалі завод, дзе з зайцоў шылі футры (пасля першых слоў, вочы мае сталі самі сабой павольна адчыняцца і вось, калі на завод прывялі чарговую партыю зайцоў яны вырашылі арганізаваць уцёкі(передглазами сталі ўсплываць кадры з асвенціма доўгая чарада няшчасных зайцоў перад велізарнымі завадскімі варотамі на фоне чадящихтруб. свядомасць стала распагоджвацца некалькі зайцоў сабраліся вкучку і сталі абмяркоўваць план уцёкаў. было вырашана зрабіць падкоп подколючей дротам і ўцячы ў лес (нягледзячы на пульсавалую галаўны боль я стаў павольна складацца напалову падпольшчыкі блін ивот, калі падкоп быў гатовы, некалькі зайцаў вырваліся на свабоду ибыстро пабеглі ў лес. па іх сталі страляць, але зайцы уворачивались отпуль. тады ў пагоню кінуліся ахоўнікі з сабакамі натуральна - столькі футраў без дазволу ўцякае. ціхая істэрыка, ржаць не магу, баюся галава расколецца, слёзы з вачэй адзін заяц доўга пятляў па лесе і яму ўдалося адарвацца ад пагоні (лёс астатніх невядомы, магчыма, што футра з іх насіў хто-небудзь з чытачоў дадзенага ліста. ўсхліпы - сын - не працягвай - літасці нарэшце-то выматаны пагоняй заяц ўляцеў на лясную палянку і ўпаў на траву, цяжка дыхаючы (дзякуй табе зайцаў бог, збярог, не даў згінуць на заводзе .. мыканне ў падушку).і тут зайцу на нос з дрэва зваліўся восеньскі жоўты лісцік, заяц паглядзеў на яго (вы гэта ўяўі сказаў: - прыгажосць-то !

костылин в плену целыми днями сидел в сарае и ждал, когда за него выкуп. у костылина на было выдержки и мужества, он раскис и пал духом. надеялся костылин не на себя, а на из дома. из-за того, что он всё время лежал в сарае и ослаб, из-за этого сорвался их первый побег. во второй раз костылин отказался бежать и жилин совершил побег один. ему в этом хозяйская дочь дина.