Невяликае выказванне на тему ,,чаму сябры не павинны сварыцца ? " на беларускай мове

Каго я лiчу сапраўдным сябрам у кожнага чалавека павiнен быць сябар. i не проста сябар, а сапраўдны сябар. вы запытаецеся, чым адрознiваецца проста сябар ад сапраўднага? наконт гэтага ў мяне ёсць уласныя думкi. на мой погляд, сапраўдным сябрам лiчыцца той, хто цябе разумев, хто заўжды гатовы ў бядзе, хто шчыра радуецца тваiм поспехам i, нарэшце, той, хто гатовы не толькi сказаць табе нешта прыемнае, але, калi трэба, то i справядлiва пакрытыкаваць, параiць, як выправiцца. даволi часта я чую прыкладна такiя словы: «якiм цяжкiм стала жыццё. якiмi злымi зрабiлiся людзi. не людзi, а ваўкi. сябар сябра гатовы прадаць за кавалак каўбасы. ды й увогуле, — пра сяброў усе забываюць». з пачутага я раблю выснову: зразумела, час, у якi мы жывём, — складаны. а сяброўства, якое прадаецца за кавалак каўбасы, нельга называць сяброўствам. а аб тым, што ўсе забываюць пра сяброў, я мяркую так: не важна бачыцца кожны дзень, часта хадзiць адзiн да аднаго ў госцi, галоўнае — прыйшоўшы да сябра са сваёю радасцю цi бядою, пабачыць у яго вачах шчырую падтрымку, радасць за твае поспехi цi спачуванне тваёй бядзе. сапраўдны сябар зробiць усё магчымае, каб , хоць словам, хоць справай. я шчаслiвая. у мяне ёсць сапраўдная сяброўка. яе завуць лера. з лерай я магу падзялiцца i болем, i радасцю, i трывогай, i няўдачай. упэўнена — яйа са мною таксама. не адзiн раз лера мне знайсцi выйсце з цяжкага становiiнча, заўсёды раiць, як зрабiць лепш. не так даўно я хварэла. да мяне зайшлi мае аднакласнiцы. сярод iх была i лера. дзяўчаты збiралiся пайсцi ў кiно. расказвалi, колькi цiкавага чулi пра новы фiльм. мне было сумна: таксама хацелася на вулiцу. развiтаўшыся, усе пайшлi. лера засталася. на мае запытанне яна сцiпла адказала: «нешта не хочацца». а я ж добра , што пабачыць гэтую стужку лера марыла ўжо даўно. вы скажаце — такая дробязь не доказ сапраўднага сяброўства. а я упэўнена — яно праяўляецца менавiта ў дробязях. мне хочацца бясконца гаварыць сваей сяброўцы: «лера, ты самая добрая, самая чулая, самая свравядлiвая. мне з табой вельмi цiкава. нiколiнiколi не хварэй, нiколi не сумуй, не спазнай бед».

может  ты имела в в виду про кошку?

жила-была добрая волшебница. ее звали сесиль. она умела превращать злые существа в добрые. у нее была злая черная кошка, которую звали мелида. сесиль не знала, что она злая, потому что мелида становилась злой только ночью. когда сесиль спала, мелида превращалась в духа, а чтобы утром снова стать кошкой, ей нужно было найти любую обыкновенную черную кошку и убить ее. без этого она не могла вернуть себе кошачий облик.  летней ночью, когда сесиль крепко спала, мелида как всегда превратилась в духа и отправилась искать свою новую жертву. она искала всю ночь, но так и не нашла.  когда наступило утро, дух мелиды сел на яблоню, которая росла во дворе. но, сделав это, он сильно ошибся.  дело в том, что брат сесиль джек, который славился неимоверной силой, каждое утро собирал яблоки именно с этой яблони. на это утро джек пришел, как обычно, и стал трясти яблоню. как только мелида не старалась удержаться в ветвях, но все равно свалилась.  джек накрыл ее, словно бабочку, носовым платком, положил в карман и отнес к сесиль. сесиль стала расспрашивать духа кто он, откуда и что делал на ее дереве? дух понял, что сесиль не собирается делать ничего плохого, и рассказал, что он на самом деле заколдованная кошка мелида.  сесиль стало жалко мелиду и всех других кошек, которых ее духу приходилось убивать по ночам. поэтому она превратила духа снова в кошку.  теперь уже навсегда. 

 

костылин ленивый, ненадежный, надеялся лишь на

жилин заботливый, общительный, мастер, наблюдательный, любознательный, не надеятся на других, в тяжелой