Кожная пара года асаблива прыгожая, але вясна, мне так здаецца, найпрыгажэйшая. з вясны быццам зараждаецца новае жыцця. рэчки вызваляюцца з-пад халоднага льду, што укрывау яе усю зиму. дрэвы прачынаюцца ад сну и распускаюць новыя лисця. птушки здалеку прылятаюць на родную зямлю и звонкими галасами прабуджаюць нават усю зямлю ад крэпкага сна. сонейка так сама прачынаецца и пачынае з новай силай асветливаць, саграваць усю зямлю. чалавек так сама становицца найвесялейшым, падаткавым. зимняя халодная пагода змяняецца на цеплую, ласкавую, вясеннюю. цяпер ужо людзи апранаюць больш легкае адзенне. нават увесь мир усю зиму чакау вясны, каб зноу адчуць цеплыню, ласкавасць, прыгажосць роднай прыроды. вось за гюта я так кахаю вясну.
тэма, праблема: я думаю аўтар хацеў паказаць што маці будзе заўсёды любіць сваіх дзяцей аднолькава і будзе старацца зрабіць для іх усё самае лепшае.
кароткі змест: у маці былі дзеці. яна іх расціла, вучыла, але калі яны выраслі, яны забыліся што яна для іх зрабіла. і цяпер толькі калі маці сказала што будзе рэзаць кабанчыка да яе прыехалі дзеці. калі ўсе палучылі сваю частку яны раз'ехаліся нічога не пакінуўшы маці. і з ёй астаўся толькі сцяпан каб ёй па хазяйстве.
Популярные вопросы