Жыву бяздоннай трывогай,таму, што сэрца маё распятатакія радкі ў пасмяротнай кнізе «быў. ёсць. буду» мог напісаць толькі той, хто свядома распяў сябе, як ісус хрыстос, на крыжы ў імя людскога роду. так і здарылася на самай справе: песняра не прызнавалі ці прызнавалі напалову. з пакутніка-заступніка здзекаваліся за тое, што ён паказваў сапраўдны, драматычны, складаны і разам з тым легендарна-гераічны лёс зямлі пад белымі крыламі. што выхоўваў у жывых любоў да нацыянальнага, роднага. што шанаваў і ўздымаў на нечуваную вышыню старонкі забытай гісторыі. яму не далі пры жыцці званне народнага, а ён стаў амаль самым чытэльным, самым дарагім для абсалютнай большасці беларусаў пісьменнікам.быў. ёсць. буду.за ўсе мільярды двухногіх.
Популярные вопросы