бір кішкентай қыз әкесінің шапанын жамап отыр екен, шешесі қасына отырып, ақыл айтты: - , дүниедегі жаратылған жәндік-жансыздардың ешқайсысының да керексіз болып, жерде қалатыны болмайды,- деп. сол сөзді айтып отырғанда, қыз киімін жамап болып, жердегі мақтаның қиқымын терезеден лақтырып, далаға тастады: - әже, осы қиқымның ешнәрсеге керегі бола қалмас,- деп.шешесі: - , сол да жерде қалмайды,- деді.осылайша сөйлесіп, терезеден қарап отырса, манағы мақтаны жел көтеріп ұшырды, мұны бір торғай көріп қуып барып, мақтаны тұмсығына тістеп қана алып, ұшып кетті. қыз әжесінен: - манағы мақтаның қиқымын бір торғай алып кетті, оны неғылады? - деп сұрады.әжесі айтты: - көрдің бе, , күн айналмай манағы айтқан сөздің келгенін. ол кішкентай мақтаны торғай ұясына төсеп, жас мамық етеді,- деді.!
Популярные вопросы