Анализ верша "Беларуская Песня" Уладзимир Караткевич

для развития национальной культуры мы должны интересоваться своей культурой и много нового ..и этим мы сможем развить свою  национальную культуру.

у нашай трохпакаёвай кватэры больш за ўсё мне падабаецца мая пакой. хоць яна не вельмі вялікая, і адчуваю сябе ў ёй лёгка і свабодна. большую частку часу я праводжу за сваім пісьмовым сталом, які стаіць каля акна. акно ў пакоі адно не вельмі вялікае. затое з шырокім падваконнікам, на якім стаяць у збанках кактусы. я вельмі люблю за імі заляцацца. справа на стале стаіць настольная лямпа. злева ляжаць сшыткі, стаяць падручнікі шэраг. тут жа ляжыць кніга, якую я ўвесь час чытаю, - «зоркі вялікага футбола».я даўно захапляюся футболам. таму ў маім пакоі ўсюды партрэты вядомых істаў. а вялікі плакаце істамі зборнай украіны вісіць на сцяне побач са сталом.а яшчэ я магу гадзінамі сядзець за кампутарам, які стаіць на адмысловай падстаўцы ў куце пакоя.злева ўздоўж усёй сцяны - вялікі кніжны шафу. у шафе ёсць стэлажы з адкрытымі і зачыненымі палічкамі. на паліцах стаяць кнігі. гэта збору твораў класікаў рускай, украінскай і зарубежнай літаратуры. стаяць кнігі пра спорт, гістарычная літаратура, даведнікі і энцыклапедыі, а таксама ўсе выдадзеныя ў нас кнігі говарда аб конан, маім любімым герою. на стэлажах з зачыненымі паліцамі я захоўваю шахматы, іно і іншыя настольныя гульні. там знаходзіцца мой спартыўны інвентар. там жа ляжыць гадавая падпіска часопіса «фугбол».справа ад уваходнай дзвярэй стаіць канапа-ложак, дзе я адпачываю. поддиваном ляжаць гантэлі, футбольны мяч. на сцяне побач сдиваном вісіць вялікі прыгожы дыван. на падлозе таксама лежитковер. у маім пакоі заўсёды чыста і ўтульна.

в а д з я н і к

            паводле старадаўніх павер’яў беларусаў вадзянік – уладар вадаёмаў,  жывых істотаў у іх.

            вадзяніка звычайна ўяўлялі ў выглядзе старога з зялёнай барадой,  доўгімі валасамі, расплывістым тварам, укрытага водарасцямі і цінай. лічылі, што вадзянік жыве ў вірах рэк, асабліва каля млыноў, на дне азёр, крыніц,  глыбокіх кадлодзежаў. яму прыпісвалі рух і памутненне вады, пару над ёй,  разлівы рэк, псаванне ўных прылад, разбурэнне плацін, гібельлюдзей і  жывёл у вадзе.

            у цыкле “у зачарованым царстве” знаходзім адзін верш, прысвечаны воднаму ўладару

(верш   “ вадзянік ”):

сівавусы, згорблены, я залёг між цінай

і   і грэюся – сплю на дне ракі.

твар травой аблутана, быццам павуцінай,

за сыпаюць грудзі мне жоўтыя пяскі.

          над вадой ля берага ціха спіць асока,

          ды лаза зялёная жаліцца-шуміць,

          хвалі ціха коцяцца і бягуць далёка,-

          і усё навокала сном адвечным спіць. (14)

            вадзянік – стары, сівы, згорблены, ляжыць на дне ракі, увесь аблытаны цінай і засыпаны пяскамі. старасць на дазваляе яму падняцца, агледзіць свае ўладанні і ён прытаіўся на самым днішчы.  нямоглы, здаецца, ён баіцца ўсякага шуму ці з’явы, што могуць парушыць яго шматгадовы пакой. ён нікога няздольны пакрыўдзіць.

            вельмі падобны вобраз вадзяніка малюе м.багдановіч у вершы  “асенняй ночай”, што не ўвайшоў у нізку “ у зачарованым царстве”:

…спакойна мне тут пад вадою:

      залёг я ля млына на дне;

      апруся ля кола рукою,-

      млын казку старую пачне.

              кругі завіруецца жорнаў,

              трасецца хадырна сцяна;

              а думы – як колас без зёрнаў,-

              усё мяне цягне да сна.

беспамятна колы піхаю;

хілюся да дна галавой –

і ўжо я драмлю, засыпаю

пад шум непагоды глухой. (15)

            вадзяніку ўтульна адпачываць пад вадой ля млына, што ўкалыхвае яго сваёй адвечнай песняй і стары кладзе галаву на мяккае дно і засынае.  у яго няма клопатаў. ён не здзяйсняе ні дрэнных, ні добрых учынкаў. адзінае яго справа – спаць пад млынам. 

            такім чынам, у вершах м.багдановіча паўстае вобраз старога, нямоглага вадзяніка, няздольнага кіраваць сваім царствам.

якуб колас- це псевдоним, настоящее имя писатиля- костянтин михайлович мицкевич