Пісьмовае выказванне пра беларускі нацыянальны характар з апорай на змест твора Уладзіміра Караткевіча людзі зямлі беларускай

гэта творны падеж (ганарыцца кім чым? )

наогул мая пакой не зусім асабіста мая, таму што ў ёй стаіць тэлевізар. а тэлеперадачы глядзяць і бацькі. але ва ўсім астатнім гаспадар я. тут мой пісьмовы стол, кніжная шафа і кніжныя паліцы, канапа, на якім я сплю, невялікі столік-тумбачка, дзе захоўваюцца мае гульні. побач - вялікае крэсла, забраўшыся ў якое з нагамі, я люблю чытаць. а галоўнае - у маім пакоі ёсць куток, дзе стаіць магнітафон і вісяць на сцяне дзве карты, розныя таблічкі і цікавыя мне карцінкі. хачу растлумачыць, што гэта за таблічкі. я іх даўно калекцыяную. напрыклад, ёсць такія: «без стуку не ўваходзіць», «сыходзячы - тушыце святло», «у нас не паляць», «выконвайце цішыню» і г. д. вісяць яны проста так, без сістэмы. я знаходзіў іх на розных развалах, некаторыя мне дарылі. мама час ад часу пагражае іх прыбраць, але мне яны падабаюцца.адна з двух карт - гэта карта нашай вобласці. я люблю часам адшукваць на ёй пасёлкі, рэкі, пра якія штосьці пачуў, адзначаць месцы, дзе ўжо пабываў.я вельмі люблю сваю пакой і, калі з'язджаю куды-небудзь, хутка пачынаю па ёй сумаваць. у ёй летам заўсёды халаднавата, таму што ў вокны зазіраюць два велізарных каштана, а зімой цяпло і ўтульна дзякуючы гарачай сценцы каміна.

я вельмі люблю сваю ў пакой, у якой мне вельмі зручна і камфортна. сцены ў маім пакоі цёплага жоўтага колеру, на падлозе мяккі пухнаты дыван, а на столі зорнае неба (калі выключаеш святло, зорачкі яшчэ доўга свецяцца вясёлымі агеньчыкамі). пакой ўмоўна падзелена на дзве паловы-спартыўную і вучэбную. у вучэбнай часткі-пісьмовы стол, настольная лямпа, крэсла, на сцяне-кніжныя паліцы. кніг шмат, а з кожным становіцца яшчэ больш. але калі я прыходжу дадому, то часта на маім стале "спяць стомленыя цацкі», а кніжкі стройнымі і пакінулі звыклыя месцы. гэта значыць, што ў маё адсутнасць у маім пакоі гуляла малодшая сястра.

для спартыўных заняткаў у маім пакоі ўстаноўлена шведская сценка. каля сценкі варта кампутарны столік, на якім, вядома, не ідэальны парадак: побач з кампутарам ляжаць відэакасеты, фламастэры, ручкі, алоўкі, адарваныя гузікі і іншыя дробязі. часта мама мяне лае за гэты беспарадак і прымушае прыбраць. але праходзіць нейкі час і ўсё водружается на ранейшыя месцы. на сценах пакоя малюнкі і аплікацыі, фатаграфіі маіх любімых спартоўцаў і артыстаў.

вялікае акно ў пакоі выходзіць на поўдзень, таму заўсёды ў ёй утульна і светла. на падаконніку гаршкі з пакаёвымі кветкамі, за якімі я люблю заляцацца. у падзяку мае любімыя расліны цешаць мяне прыгожымі кветкамі і пышнай лістотай.

у народзе вельмі дакладна прыкмечана: »у гасцях добра, а дома лепш». пасля любога, няхай нават вельмі цікавага і насычанага дня мяне заўсёды цягне дадому, да маіх бацькоў і сястры, у маю каханую пакой.

***апісанне пакояуваходжу ў светлую цёплую невялікую пакой: стол, ложак, шафы з кнігамі і цацкамі. гэта мая пакой. я тут праводжу большую частку часу - раблю ўрокі, чытаю, гуляю. мая пакой мае свой твар: тут стаяць кнігі, якія неабходныя мне ў вучобе, якія развіваюць мяне як асобу. я вельмі люблю чытаць энцыклапедыю, знаходзіць адказы на пытанні, якія цікавяць мяне пытанні. у вольны ад вучобы час я гуляю ў развіваючыя гульні: шахматы, полусальто, "нэп". сучасныя гульні дзецям падрыхтавацца да дарослага жыцця, да сур'ёзных праблемах. цацкі не проста ўносяць радасць у жыццё дзяцей, яны ствараюць нейкую радасную і добрую, дзіўна ласкавую атмасферу. яны і сродак пазнання свету дзецьмі.год ад года я расту, а цацкі застаюцца ранейшымі. спачатку яны былі маімі вернымі памочнікамі і сябрамі, а цяпер я гляджу на іх паблажліва. сыходзіць бесклапотнае дзяцінства, наперадзе пара сталення.