характеристика старого бобра " Алесь жук''
​

паэзія янкі купалы — гэта філасофскі роздум аб лесе бацькаўшчыны, яе гістарычным мінулым, будучыні. грамадзянская пазіцыя паэта вельмі выразна акрэслена ў вершы «я не для вас»:  

    я не для вас, паны, о не, падняць скібіну слова рвуся на запусцелым дзірване сваёй старонкі беларусі  

    літаратурны псеўданім, які абраў для сябе купала, вельмі сімвалічны. сэнс яго як бы прадвызначае сутнасць купалаўскай музы: быць прарокам для сваіх суайчыннікаў. тэма беларусі ў паэзіі янкі купалы вельмі маштабная. у сваіх творах пісьменнік імкнецца асэнсаваць гісторыю сваёй краіны, яе сівую мінуўшчыну, прадвызначыць будучыню. старажытная беларусь бачыцца паэту праз сімвалічныя вобразы кургана, дуба, якія сведчаць аб мужнасці, нязломнасці народнага духу, які стагоддзямі жыве на тэрыторыі беларусі ў гонар славутых асоб, дзейнасць якіх стала яркай старонкай айчыннай і сусветнай гісторыі.  

    паэзія янкі купалы ўвасобіла ў сваім змесце вельмі складаную і супярэчлівую эпоху. сумнымі, шэрымі фарбамі стварае паэт вобразы роднага краю, беззямельнага беларуса, і лёсу выбітага з каляіны жыцця. эпітэты «худыя», «пагарджаныя», «сляпыя», «глухія» падкрэсліваюць забітасць, сацыяльную і нацыянальную прыгнечанасць беларуса.  

    народна-паэтычныя вобразы гора, бяды, крыўды, якія ў творчасці янкі купалы маюць абагульняючае значэнне, разбудзілі сон суайчыннікаў. вялікай шматмільённай грамадой яны, беларусы, ідуць адстойваць права «людзьмі звацца». янка купала самаахвярна служыць ідэі сацыяльнага і нацыянальнага вызвалення роднага народа. як паэт, грамадзянін і патрыёт бацькаўшчыны, ён настойліва і пераканальна сцвярджае думку аб асабістай еднасці з роднай зямлёй, старонкай, якая яго нарадзіла. у служэнні радзіме, народу ён бачыць сэнс свайго паэтычнага прызначэння:  

    з цэлым гутарку весці,  

    сэрца мільёнаў падслухаць біццё —  

    гэткай шукаю цэлы век чэсці,  

    гэта адно мне падпорай жыцця.  

    сваю ролю як духоўнага правадыра нацыі паэт вызначае ў вершы «я ад вас далёка». у творы «маладая беларусь» даволі выразна выявіліся пачуцці, настрой паэта ў вырашэнні лёсу радзімы:  

    падымайся з нізін, сакаліна сям'я,  

    над крыжамі бацькоў, над і,  

    занімай, беларусь маладая мая,  

    свой пачэсны пасад між і.  

    зварот да ўсяго беларускага народа, заклік узняцца на барацьбу за нацыянальную незалежнасць, гістарычнае значэнне гэтай велічнай справы — асноўны матыў верша.  

    падзеі першай сусветнай вайны янка купала перажывае вельмі . купала-гуманіст ніяк не мог змірыцца з яе антынароднай сутнасцю. яна несла няшчасці, разбурэнні, вымушала многіх беларусаў адракацца ад родных мясцін і накіроўвацца ў далёкі свет.  

    з маленства паэт палюбіў прасторы роднай зямлі. палымяную любоў да роднага краю, да яе прыроды ён выказаў у сваіх вершах:  

    лета ты, лета прыгожа-квяцістае,  

    колькі ты ўносіш аздобы з сабой!  

    цягнуцца стройна шнуры каласістыя,  

    пахне прывабна трава над ракой.  

    з дапамогай сродкаў мастацкай выразнасці мовы «прыгожа квяцістае лета», «шнуры залацістыя» і інш. аўтар стварае прывабны і непаўторны малюнак прыроды, які здольны выклікаць радасны настрой. аднак змест верша азмрачняецца сумнымі сацыяльнымі матывамі. паэт сцвярджае ў вершы думку аб гарманічным адзінстве прыроды і жыцця народнага, выказвае спадзяванні, мару аб жыцці вольным, незалежным:  

    эх! каб, здаецца, ды шчасця да гэтага!  

    эх! каб, здаецца, менш гора і слёз!  

    паэзія янкі купалы глыбока народная. народныя песні, прыказкі, прымаўкі, казкі, легенды — крыніца, якая жывіла паэзію паэта. творы янкі купалы глыбей зразумець гісторыю беларусі, палюбіць яе прыроду, зразумець характар нашага суайчынніка. лёс радзімы, «сны аб беларусі» — асноўная ідэя творчасці паэта, якога з поўным правам можна лічыць грамадзянінам, патрыётам.

у жыцці трэба ўмець усё добрае і дрэннае, але дрэнныя ўчынкі могуць прывесці да не добрых наступстваў

я вельмі люблю сваю ў пакой, у якой мне вельмі зручна і камфортна. сцены ў маім пакоі цёплага жоўтага колеру, на падлозе мяккі пухнаты дыван, а на столі зорнае неба (калі выключаеш святло, зорачкі яшчэ доўга свецяцца вясёлымі агеньчыкамі). пакой ўмоўна падзелена на дзве паловы-спартыўную і вучэбную. у вучэбнай часткі-пісьмовы стол, настольная лямпа, крэсла, на сцяне-кніжныя паліцы. кніг шмат, а з кожным становіцца яшчэ больш. але калі я прыходжу дадому, то часта на маім стале "спяць стомленыя цацкі», а кніжкі стройнымі і пакінулі звыклыя месцы. гэта значыць, што ў маё адсутнасць у маім пакоі гуляла малодшая сястра.

для спартыўных заняткаў у маім пакоі ўстаноўлена шведская сценка. каля сценкі варта кампутарны столік, на якім, вядома, не ідэальны парадак: побач з кампутарам ляжаць відэакасеты, фламастэры, ручкі, алоўкі, адарваныя гузікі і іншыя дробязі. часта мама мяне лае за гэты беспарадак і прымушае прыбраць. але праходзіць нейкі час і ўсё водружается на ранейшыя месцы. на сценах пакоя малюнкі і аплікацыі, фатаграфіі маіх любімых спартоўцаў і артыстаў.

вялікае акно ў пакоі выходзіць на поўдзень, таму заўсёды ў ёй утульна і светла. на падаконніку гаршкі з пакаёвымі кветкамі, за якімі я люблю заляцацца. у падзяку мае любімыя расліны цешаць мяне прыгожымі кветкамі і пышнай лістотай.

у народзе вельмі дакладна прыкмечана: »у гасцях добра, а дома лепш». пасля любога, няхай нават вельмі цікавага і насычанага дня мяне заўсёды цягне дадому, да маіх бацькоў і сястры, у маю каханую пакой.

***апісанне пакояуваходжу ў светлую цёплую невялікую пакой: стол, ложак, шафы з кнігамі і цацкамі. гэта мая пакой. я тут праводжу большую частку часу - раблю ўрокі, чытаю, гуляю. мая пакой мае свой твар: тут стаяць кнігі, якія неабходныя мне ў вучобе, якія развіваюць мяне як асобу. я вельмі люблю чытаць энцыклапедыю, знаходзіць адказы на пытанні, якія цікавяць мяне пытанні. у вольны ад вучобы час я гуляю ў развіваючыя гульні: шахматы, полусальто, "нэп". сучасныя гульні дзецям падрыхтавацца да дарослага жыцця, да сур'ёзных праблемах. цацкі не проста ўносяць радасць у жыццё дзяцей, яны ствараюць нейкую радасную і добрую, дзіўна ласкавую атмасферу. яны і сродак пазнання свету дзецьмі.год ад года я расту, а цацкі застаюцца ранейшымі. спачатку яны былі маімі вернымі памочнікамі і сябрамі, а цяпер я гляджу на іх паблажліва. сыходзіць бесклапотнае дзяцінства, наперадзе пара сталення.