Ці можна аднесці твор “Шчасце не ў золаце” да лірычнай прозы? Аргументуйце свой адказ.

францыск скарына адрасавау свае книги беларускаму народу.

абскакау - дзеяслоу, п.ф - абскакау,   прошлы час, пераходны, незваротны, закончанага трывання, абвесны лад, адз. лик. акаличнасць!

гледзячы у люстэрка, часам успамінаю сваю маладосць. ля берага, аброслага густым алешнікам, раслі нібы вылепленыя з воску, белыя лілеі. лежачы на сене, лёгка дыхаць і марыць пра ўсё прыемнае. пад''язджаючы да вёскі, мы сустракалі клёны і дубы.    

мне вельмі падабаецца мая пакой. яна ўтульная, цёплая і светлая, таму што ў ёй вялікае акно. мой пісьмовы стол каштуе каля акна. калі я стамляюся, люблю глядзець у акно на тое, як пампуюцца вяршыні дрэў, кудысьці плывуць аблокі, змяняюцца фарбы на заходзе сонца. побач са сталом - кніжны шафу. у ім мае любімыя кнігі і цацкі: мішка, знайкам, нязнайка. я з імі цяпер не гуляю, і яны сумуюць. напэўна, ўспамінаюць, як зусім нядаўна я шыла ім розныя адзежкі, задавальняла з мамай і сястрычкай спектаклі. наадварот шафы, ля сцяны, стаіць мая ложак. гэта мой ружовы востраў. ружовы - таму што ложак накрыта ружовым покривалом. на гэтай выспе я з сяброўкамі сакрэтнічаць і мару. а ноччу на маім чароўным востраве мне сняцца казачныя сны.            я вельмі люблю сваю пакой.