Водгук на верш Алёны Лянок "Падзякаваць трэба той матчынай песни".

Падзякаваць трэба той матчынай песні,

Што ў калысцы ты слухаў не раз,

І з вуснаў яе, трапяткіх і гарачых

Заўсёды злятаў мілагучны той сказ.

І маці спявала ласкава і шчыра,

Каб буры было табе не чуваць,

У поцемках штосьці хуценька шыла,

Святло не запальвала, каб не спыняць

Салодкія сны дзіцяці малога,

Яскравыя, светлыя, ясныя сны.

І з песень матуліных родная мова

Цяплом адбівалася ў дзіцячай душы.

Падзякаваць трэба той матчынай песні,

З якой пачынаецца наша жыццё,

Жыццё роднай мовы ў маленечкім сэрцы,

Што стала вялікім, як свет, пачуццём.

бацькі першую грамадскую сераду дзіцяці. асобы бацькоў выконваюць вялікую ролю ў жыцці кожнага чалавека. не выпадкова, што да бацькоў, асабліва да маці, мы ў думках звяртаемся ў цяжкую хвіліну жыцця. любоў кожнага дзіцяці да сваіх бацькоў бязмежная, безумоўна, бязмежная. прычым калі ў першыя гады жыцця любоў да бацькоў забяспечвае ўласную жыццё і бяспеку, то па меры сталення бацькоўская любоў ўсе больш выконвае функцыю падтрымання і бяспекі ўнутранага, эмацыйнага і псіхалагічнага свету чалавека. бацькоўская любоў — крыніца і гарантыя дабрабыту чалавека, падтрымання цялес

нага і душэўнага здароўя.

адказ на практыкаванне! да и правильно у вас дажджавыя ! пусть так и остается!

ответы:

неправильный, небрежный лепетнеточный выговор речей по-прежнему сердечный трепет произведут в груди моей раскаяться во мне нет силы мне галлицизмы будут милы как прошлой юности грехи

как богдановича стихи

вавёрка гэта вельмі цікавае жывёла. аднойчы я хадзіў у лес і бачыў там гэтае мілае стварэнне. кажушок у вавёркі быў памяранцава - агністага колеру. вочкі ў яе былі авальные і чорненькія. у сваіх маленькіх кіпцюрастых лапках яна трымала арэх. раток у яе быў маленькі. можна было ўбачыць невялікі ружовеньки язычек. вушкі ў яе былі завостраныя. гэту вавёрачку я запамятаю назаўсёды  як адно з самых цікавых і незвычайна-прыгожых жывёл!