Нужен водгук на произвидение Анатоля Вярцинскага "Жыццё даецца, каб жыццё тварыть."

я хачу павіншаваць сяброўку з днём нараджэння і ёй заўсёды заставацца такой жа вельмі прыгожай і шчаслівай, як мы бачым яе сёння. я ёй кожны дзень сустракаць з усмешкай, ісці па жыцці з горда паднятай галавой, звонка пастукваючы высокімі абцасікамі і моцна трымаючы пад руку свайго каханага мужчыну, які ў цэлым свеце любіць толькі яе адну!

родны кут,як ты мне мілы!

цябе забыць не маю сілы.

вось як цяпер перада мною

ўстае куточак той прыгожа:

крынічкі вузенькае

двамаладыхчалавека -

абодвабрата-

паехацьзасенам-

дзякавацьбацькоў-

цяпер там стаіть хата,дзе раней было .зімой,калі пачынала добра цямнець,мы гулялі на вуліцы.

ураджайным будзе лета,калі снег аж да акон.ужо сонца не відаць,бо зноў на палях легла спаць.з усходу ішла вясна,каб зноў на палях зелянець.маці старалася трымацца так,нібы нічога не было.тут было столькі прастору,колькі жадала душа.трывожна,хоць скрозь цішыня і спакой.)