40 139. запішыце часціцы не (ня), ні са словамі асобна ці разам. устаўце, дзе трэба, прапушчаныя літары на правапіс зычных д – дз, т – ц, звонкіх і глухіх, свісцячых і шыпячых, прыстаўнога в, падвоеных зычных. расстаўце знакі прыпынку пры адасобленых азначэннях і акалічнасцях. пры ўвахо..е ў лес дарога раздвойвалася, разбягалася на ..ве дарогі. адна ву..кая, калёсная спадала ў ла..чыну і прабіралася нізам, праз кусты як бы апаясваючы сабой (не)шырокі чысты лужок. другая была больш кружная, байчэйшая і ішла верхам па сасновым бары. карані спрэс павыпіналіся з зямлі цэлымі ..узламі абабітыя, абадран..ыя. на іх усюды выступіла, пазападала пяском і аж запяклася на сонцы смала. была тут яшчэ і сцяжынка ле..ь прыкметная, ус..лан..ая сасновымі іголкамі і калючымі, бы вожыкі, шышкамі. яна праставала ..ераз лужок і далей па лесе ўжо віляла між ..вюх даро.. то аддаляючыся то набліжаючыся ад адной да другой. юля збочыла на гэтую сцяжынку. лужок быў (ўна скошан..ы. яшчэ нават ( атава. скрозь толькі тырчала густою ш..откаю ..острая пакоша. сухая, жоўтая на пракосах і зялёная, ядран..ая там, дзе ляжалі рады. відаць, той, хто тут касіў, добра ведаў, што пакідаць сена ля дарогі нельга. кожны, хто будзе сюдою ехаць, ускубе ці каню, ці сабе пад бок, каб ( было трэсціся на голых драбінах. таму перавё.. яго дахаты, бо (..ка, ( ні..е паблізу ( віда..ь. трава ўсюды была скошан..а чыста, роўна. нават паабкошван..а была дарога. толькі ў адным месцы рыжэла (ічкая лапінка. (192 словы) паводле б. сачанкі

пры ўваходзе ў лес дарога раздвойвалася, разбягалася на дзве дарогі. адна, вузкая, калёсная спадала ў лагчыну і прабіралася нізам, праз кусты, як бы апаясываючы сабой нешырокі чысты лужок. другая была больш кружная, байчэйшая і ішла верхам па сасновым бары. карані спрэс павыпіналіся з зямлі цэлымі вузламі, абабітыя, абадраныя. на іх усюды выступіла, пазападала пяском і ах запяклася на сонцы смала.

была тут яшчэ і сцяжынка -- ледзь прыкметная, усланая сасновымі іголкамі і калючымі, бы вожыкі, шышкамі. яна праставала цераз лужок і далей па лесе ўжо віляла між дзвюх дарог, то аддаляючыся, то набліжаючыся ад адной да другой. юля збочыла на гэтую сцяжынку.

лужок быў нядаўна скошаны. яшчэ нават не адрасла атава. скрозь толькі тырчала густою шчоткаю вострая пакоша. сухая, жоўтая на пракосах сухая, жоўтая на пракосах і зялёная, ядраная там, дзе ляжалі рады. відаць, той, хто тут касіў, добра ведаў, што пакідаць сена ля дарогі нельга. кожны, хто будзе сюдою ехаць, ускубе ці каню, ці сабе пад бок, каб не мулка было трэсціся на голых драбінах. таму перавёў яго дахаты, бо ні стажка, ні коп нідзе паблізу не было відаць. трава ўсюды была скошана чыста, роўна. нават паабкошвана была дарога. толькі ў адным месцы рыжэла невялічкая лапінка. (192 словы)

віктар карамазаў "дзяльба кабанчыка"

героі: сцяпан, маці, лёнік, віця, ёська, ганна, ніна, коля, волька, андрэйка, вера.

тэма, праблема: я думаю аўтар хацеў паказаць што маці будзе заўсёды любіць сваіх   дзяцей аднолькава і будзе старацца зрабіць для іх усё самае лепшае.

кароткі змест: у маці былі дзеці. яна іх расціла, вучыла, але калі яны выраслі, яны забыліся што яна для іх зрабіла. і цяпер толькі калі маці сказала што будзе рэзаць кабанчыка да яе прыехалі дзеці. калі ўсе палучылі сваю частку яны раз'ехаліся нічога не пакінуўшы маці. і з ёй астаўся толькі сцяпан каб ёй па хазяйстве.