я хачу распавесці гісторыю жыцця майго хатняга ўлюбёнца – ката барсіка.
яго падарылі нам тры гады таму як асобіну жаночага полу, якую мы назвалі басей. кошка падрасла і апынулася барсікам, але ласкальнае бася так і замацавалася за ім.
барсік быў гуллівым пухнатым камячком залациста – белага колеру з блакітнымі вачыма. але паступова з цудоўнага маленькага кацяня бася ператварыўся ў дарослага выхаванага ката. цяпер ён нікому не падпарадкоўваўся : быў незалежны і важны. у жарт мы празвалі яго ” інтэлігентам “. калі ўвесну мы прывезлі яго да бабулі ў вёску, ён адчуў шок – прасядзеў за канапкай больш за суткі.
да майго прыезду, праз два месяцы, бася ўжо асвоіўся. пазней бабуля распавядала мне, як суседскі кот загнаў басю на самую верхнюю галіну грушы. бабуля прачнулася ад крыкаў і выбегла, каб кату. бася паспрабаваў саскочыць з дрэва, але падвярнуў лапу. прыйшлося бабулі даглядаць за басей : яна наклала яму на лапу шыну. прайшоў тыдзень. стаяў дажджлівы дзень, на вуліцы было брудна, а бася сабраўся на шпацыр. трэба было бачыць гэтую карціну, як бася, выставіўшы наперад забінтаваную лапу, скача па падлоге, па градках – гуляе.
яшчэ шмат смешных гісторый здарылася з басей. ён выгнаў са сваёй тэрыторыі ўсіх чужых катоў. але, што дзіўна, не адганяў котак. як сапраўдны джэнтльмен, бася дазваляў ім есці з яго посуду, дзяліўся ежай. яшчэ ён навучыўся лавіць мышэй. імі бася карміў маленькага кацяня, які прывязаўся да яго.
дадому, у гарадскую кватэру, бася вярнуўся узмажнелы, прымудроны вопытам выжывання ў нялёгкіх умовах вясковага жыцця – быцця.
без ката было б сумна ! калі ён гуляе ў двары, адчуваеш, што чагосьці не хапае. здавалася б, дома спакойна. ніхто не мяўкае дурным голасам, ня падлізваецца, не лезе ў твар мокрымі вусамі. і не трэба ўвесь час глядзець пад ногі, каб выпадкова не наступіць на ката. але чамусьці з нецярпеннем чакаеш, калі ўжо прыйдзе гэты шкодны кот!
мне падабаецца, калі я сяджу на канапе, а сыты нарэшце кот скача да мяне на калені. дарэчы, бася робіць гэта без запрашэння. на каленях ён пачынае рыхтаваць сабе мястэчка для адпачынку. коцік пацешна топчацца мяккімі лапкамі, казыча, лашчыцца . а потым замуркаем гучна, як быццам трактар тарабаніць ! за гэтую ласку майму любімаму кату можна дараваць ўсё!
Популярные вопросы