Памяць пра вайну яе ня сотрёшь з і яна вечная. і пакуль мы памятаем якія пайшлі ад нас, яны побач, яны з намі. а значыць, жывая сувязь пакаленняў.. вось і ў маёй сям'і ёсць удзельнікі вялікай айчыннай вайны. гэта мае прадзядулі федот інакенцьевіч і полуэктов іван іванавіч. на жаль, іван іванавіч загінуў на вайне, а федот інакенцьевіч да гэтага часу жывы. апавяданні мамы і бабулі, успаміны ў кнігах - вось адкуль я аб гераічныя старонкі яго біяграфіі. і памятаю пра яго. і ганаруся ім. мой прадзед іван загінуў у баі пад курскам. шкада, што я не за які подзьвіг іван іванавіч атрымаў ордэн славы 3-яй ступені. за баявыя заслугі прадзядуля федот быў ўдастоены звання падпалкоўніка і узнагароджаны шматлікімі ордэнамі і медалямі: ордэнам айчыннай вайны i ступені, ордэнам чырвонай зоркі, ордэнам славы 2-ой ступені, ордэнам працоўнага чырвонага сцяга, медалём "за перамогу над германіяй" і яшчэ дзевятнаццаць медалямі. зараз фядотаў інакенцьевіч 92 гады. памяць пра вайну яе ня сотрёшь з і яна вечная. і я буду заўсёды памятаць і ганарыцца сваімі бясстрашнымі прадзед, і вучыцца ў іх любові да радзімы, смеласці, упартасьці, працавітасці.
Популярные вопросы