Сочинение на тему счастье не в золоте

Ответы

Ответ дал: 2002didi2002

Кому нужно золото? правильно ни кому. если у человека есть семья, есть ради кого жить, то зачем ему оно? в жизни любого человека может встать выбор. и когда нибудь может и вам придётся выбирать. либо вы будете с семьёй, друзьями любящими не из за денег или же вы будете иметь шикарный особняк, кучу друзей любящих за это золото, но будет ли у вас от этого счастье? вам ни кажется, что каждый счастливый человек, это человек нашедший самое большое и дорогое сокровище, нашедший любовь и дружбу. а если посмотреть на богатого человека, без его золота, что мы увидим? человека ни имеющего ничего. подумайте над этим и сделайте свой собственный выбор. правильный выбор. ведь не в золоте счастье, не в золоте дружба, не в золоте любовь.

Спасибо

Ответ дал: StayStr0g

счастье не в золоте есть у меня друг он добрый! когда меня ,оскорбляют мой друг дима всегда за меня заступается! а я беру с него пример

Спасибо

Ответ дал: Гость

1. семья кн.павла

1)насилие над женой.

2) план против змея.

3) "смерть от петрова плеча".

4) агриков меч найден.

5) победа петра и его болезнь.

2. исцеление петра.

1) мудрая девица.

2) условие девушки.

3) соревнование в мудрости (или проверка)

4) нарушение договора.

5) .

3.благочестивая семья.

1) петр-самодержец.

2) заговор слуг и бояр.

3) случай с искушаемым.

4) чудо, вернувшее власть.

4. "святые души предали в руки божьи".

1) смерть давида и ефросиньи.

2) единый гроб.

Ответ дал: Гость

кружыць рознакаляровая завіруха. абрывае восень раскошны ўбор дрэў, кідае яго на дарогі, нясе ў лужыны, нібы імкнучыся змыць яркую вясёлую фарбу. на ветры трапечуць апошняе лісце. здаецца, вось-вось адарвуцца ад галінкі, зваляцца на зямлю, і лес адразу зрадзее, папрастарнее і святлей. з кожным днём празрысцей становіцца лес. губляе ён сваю таямнічасць, губляе на зямлю раскошны ўбор. у сонечныя дні, якія вельмі падобныя на вясновыя, добрыя шпацыры ў лесе. і ёсць тамака выдатная паляна, куды я з сябрамі або адна хаджу адпачываць. гэта мой каханы куток, дзе можна правесці трохі вольнага часу. зелянява-жоўтая трава на палянцы, блакітнае неба і ласкавае сонца. прыбраная рябина з вясны да восені. з кожным днём усё аранжавей і ярчэй становяцца ягады на ёй. пакуль, нарэшце, не ўспыхнуць на лясным узлеску рябиновые кастрыцы. доўга будуць гарэць яны, азараючы лес сваім лядоўням полымем, пакуль не наляцяць на іх шумныя і шустрыя чароды драздоў на вясёлы . на лясным узлеску прыцягвае да сабе ўвага не толькі прыгажуня-рябина, але і дрыготкая, якая ўздрыгвае апошнім лісцем асіна. ні для каго, мусіць, не таямніца, што асіне «халодна» стала, варта толькі падзьмуць невялікаму ветрыку. хвосцік, да якога прымацаваная ліставая пласцінка, доўгі і тонкі, і форма ў яго не як у іншых – цыліндрычная, а плоская, пляскатая з бакоў. вось вецер і можа, як яму жадаецца, круціць ліст направа і налева, і дрыжыць ён таму. асіна – дрэва прыгожае. у маладых осинок лісце вельмі падобныя на лісце таполі, і дрэўца можна зблытаць з топольком. асабліва добрыя восеньскае лісце, яны бываюць самых розных расфарбовак: і жоўтыя, і барвовыя, і чырвоныя, і памяранцавыя. пазней увосень паляну і маладыя осинки: іх гладкія зелянявыя ствалы разам з беластволымі бярозкамі ўносяць у змрочны лес ажыўленне. і яшчэ ёсць у асіны адна асаблівасць. пазней увосень, калі ўжо мінуе лістапад, у яе пачынаецца ветвепад. тонкія галінкі рознай даўжыні, нібы лісце, на зямлю. на канцы галінкі ныркі, а ў іх будучае лісце. яе не зламаў вецер, яна сама аддзялілася ад дрэва, як жоўклы ліст. узімку, калі снег атуліць дрэвы і галінкі асіны нічым не вылучаюцца сярод іншых, іх можна пазнаць па гусце – яны горкія і маюць своеасаблівы пах. вядома, у гэтым лесе ёсць яшчэ шмат цікавага, але мне і запомнілася гэтая паляна. я кахаю гэтае месца ў лесе за тое, што тут можна выдатна правесці час, палюбавацца прыгажосцю лесу, паляны. і я з задавальненнем бываю тамака.