Який учень кравця звертається до Журдена ​

я думаю, это не основная причина, но это одна из составляющих. во-вторых поведение свекрови, которая все время попрекала катерину, обвиняла в чем-то совершенно незначительном.  

судьба катерины трагична, потому что она не смогла примириться с жизнью. катерина была обречена на гибель. она любила бориса, но обманывать своего настоящего мужа тихона ей просто не позволяла совесть.

самоубийство катерины в оценке добролюбова: " в катерине видим мы протест против кабановских понятий о нравственности. протест, доведенный до конца, провозглашенный и под пыткой над бездной, в которую бросилась бедная женщина. она не хочет примириться, не хочет пользоваться жалким прозябаньем, которое ей в обмен за ее живую душу".

в рассказе описывается поход сережки за хлебом, во время которого он пытается найти что-то интересное в окружающем мире. что-то что бы дало пищу для его фантазии. ему скучно, и сначала на пути ничего не встречается, но потом он видит вновь посаженные деревья, строительную площадку. он отмечает для себя, что пока строительство не закончат, можно будет прятаться. но эти мысли не сильно увлекают его. и тут его внимание привлекает стадион. необычное строение дает мыслям свободу. сережка представляет себя гладиатором. но мысли скачут. и вот он уже , а стадион – синхрофазотрон. раскрывшая свои крылья фантазия не останавливается. сережка – стрелец охраняющий кремль, готовый выполнить указания самого ивана грозного. но прохожий мужчина, неожиданно обратившийся к мальчику, прерывает красочный калейдоскоп приключений.   а жаль. жаль, что мир фантазий так хрупок, что его так легко сломать.

s = a*b и от сюда сторона b=s\a b=30\6=5 

b=5 см

кружыць рознакаляровая завіруха. абрывае восень раскошны ўбор дрэў, кідае яго на дарогі, нясе ў лужыны, нібы імкнучыся змыць яркую вясёлую фарбу. на ветры трапечуць апошняе лісце. здаецца, вось-вось адарвуцца ад галінкі, зваляцца на зямлю, і лес адразу зрадзее, папрастарнее і святлей. з кожным днём празрысцей становіцца лес. губляе ён сваю таямнічасць, губляе на зямлю раскошны ўбор. у сонечныя дні, якія вельмі падобныя на вясновыя, добрыя шпацыры ў лесе. і ёсць тамака выдатная паляна, куды я з сябрамі або адна хаджу адпачываць. гэта мой каханы куток, дзе можна правесці трохі вольнага часу. зелянява-жоўтая трава на палянцы, блакітнае неба і ласкавае сонца. прыбраная рябина з вясны да восені. з кожным днём усё аранжавей і ярчэй становяцца ягады на ёй. пакуль, нарэшце, не ўспыхнуць на лясным узлеску рябиновые кастрыцы. доўга будуць гарэць яны, азараючы лес сваім лядоўням полымем, пакуль не наляцяць на іх шумныя і шустрыя чароды драздоў на вясёлы . на лясным узлеску прыцягвае да сабе ўвага не толькі прыгажуня-рябина, але і дрыготкая, якая ўздрыгвае апошнім лісцем асіна. ні для каго, мусіць, не таямніца, што асіне «халодна» стала, варта толькі падзьмуць невялікаму ветрыку. хвосцік, да якога прымацаваная ліставая пласцінка, доўгі і тонкі, і форма ў яго не як у іншых – цыліндрычная, а плоская, пляскатая з бакоў. вось вецер і можа, як яму жадаецца, круціць ліст направа і налева, і дрыжыць ён таму. асіна – дрэва прыгожае. у маладых осинок лісце вельмі падобныя на лісце таполі, і дрэўца можна зблытаць з топольком. асабліва добрыя восеньскае лісце, яны бываюць самых розных расфарбовак: і жоўтыя, і барвовыя, і чырвоныя, і памяранцавыя. пазней увосень паляну і маладыя осинки: іх гладкія зелянявыя ствалы разам з беластволымі бярозкамі ўносяць у змрочны лес ажыўленне. і яшчэ ёсць у асіны адна асаблівасць. пазней увосень, калі ўжо мінуе лістапад, у яе пачынаецца ветвепад. тонкія галінкі рознай даўжыні, нібы лісце, на зямлю. на канцы галінкі ныркі, а ў іх будучае лісце. яе не зламаў вецер, яна сама аддзялілася ад дрэва, як жоўклы ліст. узімку, калі снег атуліць дрэвы і галінкі асіны нічым не вылучаюцца сярод іншых, іх можна пазнаць па гусце – яны горкія і маюць своеасаблівы пах. вядома, у гэтым лесе ёсць яшчэ шмат цікавага, але мне і запомнілася гэтая паляна. я кахаю гэтае месца ў лесе за тое, што тут можна выдатна правесці час, палюбавацца прыгажосцю лесу, паляны. і я з задавальненнем бываю тамака.