Сочинение по роману а. с. пушкина нравственный идеал в образе маши мироновой ​

он был не наказан это случилось по воле судьбы. но если рассматривать случай почему он наказан, то потому что он надсмехнулся над старцем.

ещё вчера я могла не надевать шапку, перчатки, пуховое пальто, потому что только сегодня внезапно пришла зима и выпал снег.

снежинки кружатся и плавно опускаются на землю. они из царств небесных и по дороге к земле танцуют каждая свой танец. эти танцовщицы-снежинки так увлекаются своим танцем, что превращаются в метель.

деревья покрылись серебряным инеем, ель нарядилась в белую шубку – и стала первой красавицей.

я смотрю на это белое чудо, и мне хочется лечь на пушистую белую постель и уснуть. когда подует ветерок, белые танцовщицы-снежинки опять пускаются в круговерть танца.

когда я иду по снегу, он совсем не убегает от меня, а, наоборот, хочет поиграть со мной.

снежинка упала мне на нос и быстро растаяла, а я думала, что она подружится с моей веснушкой. но оказывается, что моя веснушка слишком тёплая и рыжая, как солнышко. и снежинка растаяла.

я надела перчатку и стала рассматривать снежинки и их кружевные платья. я быстро их отпустила, потому что подумала, что они на свой снежный .

андрию приходится выбирать между родиной, отцом, братом и польской он был с рождения воспитан патриотом, должен был почитать старших и младших, но любовь всё перемешала в в итоге он стал придателем и полёг от руки собственного отца.

прачынаюся я як-то раніцай ад галаўнога болю (учора добра адзначылі свята) і настойлівага патрабаванні сына - тат, ну тат, нам ўчора складанне выдалі і мне за яго настаўнік нічога не паставіў. усім паставіў, а мне няма. давай я табе яго прачытаю. тат, ну тат саш, з цяжкасцю кажу - давай потым (галава трашчыць), усе равносейчас нічога не разумею, нават слухаць не магу ўламаць ён усё-ткі меня.тема-то хоць якая была - пытаюся.- пра прыроду - кажа трэба было напісаць, я і напісаў па лес і зайцоў. - ну давай ..зараз паспрабую даслоўна пераказаць само складанне - ледзь больш за палову школьнай старонкі ў лінейку.такім чынам ў адным лесе - пачаў сашка, - пабудавалі завод, дзе з зайцоў шылі футры (пасля першых слоў, вочы мае сталі самі сабой павольна адчыняцца і вось, калі на завод прывялі чарговую партыю зайцоў яны вырашылі арганізаваць уцёкі(передглазами сталі ўсплываць кадры з асвенціма доўгая чарада няшчасных зайцоў перад велізарнымі завадскімі варотамі на фоне чадящихтруб. свядомасць стала распагоджвацца некалькі зайцоў сабраліся вкучку і сталі абмяркоўваць план уцёкаў. было вырашана зрабіць падкоп подколючей дротам і ўцячы ў лес (нягледзячы на пульсавалую галаўны боль я стаў павольна складацца напалову падпольшчыкі блін ивот, калі падкоп быў гатовы, некалькі зайцаў вырваліся на свабоду ибыстро пабеглі ў лес. па іх сталі страляць, але зайцы уворачивались отпуль. тады ў пагоню кінуліся ахоўнікі з сабакамі натуральна - столькі футраў без дазволу ўцякае. ціхая істэрыка, ржаць не магу, баюся галава расколецца, слёзы з вачэй адзін заяц доўга пятляў па лесе і яму ўдалося адарвацца ад пагоні (лёс астатніх невядомы, магчыма, што футра з іх насіў хто-небудзь з чытачоў дадзенага ліста. ўсхліпы - сын - не працягвай - літасці нарэшце-то выматаны пагоняй заяц ўляцеў на лясную палянку і ўпаў на траву, цяжка дыхаючы (дзякуй табе зайцаў бог, збярог, не даў згінуць на заводзе .. мыканне ў падушку).і тут зайцу на нос з дрэва зваліўся восеньскі жоўты лісцік, заяц паглядзеў на яго (вы гэта ўяўі сказаў: - прыгажосць-то !