План текста "сойлэнмэгэн хикэя"-фатих хосни написал.

Инша." җәйнең бер көне". менә безнең сагынып көтеп алган ямьле, яшел, чәчәкле күлмәген киеп, безне сөендереп җәй килде һәм без ялга чыктык. бу көн башка көннәрдән үзенең шатлыгы, елмаеп торган кояшы белән искә кереп, күңел түрендә уелып калды. билгеле аның иртәсе башка көннәрдән аерылып тора иде. мин кояшның җылы, назлы нурлары минем алсу битемне сыйпауга уянып киттем. аннан без гаилә белән урманга, җиләккә киттек. без урманның матурлыгына, табигатенә сокланып, хозурланып карап тордык. кортлары эшкә керешкән, кошлар моңлы сайрылар, әкрен искән җил агачларны иркәли, матур күбәләкләр аллы-гөлле чәчәкләр белән серләшәләр, болар барсы да сихри көчкә ияләр. чирәм өстенә төшкән чык җем-җем килә. җир өсте күз явын алырлык кызыл җиләкләр белән тулышканнар. табигатькә бик озак сокланып карап торганнан соң,без җиләк җыярга керкштек. урман быел җиләккә бай булганлыктан чиләкләр дә тиз тулды. әни белән мәтрүшкәләр, ромашкалар, бөтнекләр җыйдык. әбиемә бүләккә дип чәчәк бәйләме дә ясадым. шуннан соң,сихри урманыбыз белән хушлашып, кайтырга чыктык. кайтканда “ырзак” чишмәсенең суын эчтек. үзебез дә сизмәстән җанга сихәт, көч керде һәм без үзебезнең талчыгуыбызны шушы шифалы чишмә суы белән бастык. шулай итеп, без өйгә чиләкләрне тутырып, табигаттә ял итеп, шатланып кайтып кердек. ул көн бик күңелле үтте. мин җәйне бик яратам.

во первых,потому что эта комедия играется в театрах,во вторых суть этой комедии  многократно  изменялась в течении сцены и конечно же проще всего дать зрителю пронастальгировать,выдержать эмоции,а в конце подарить актерам лучшие апплодисменты.!

план ответа

1.начни с того ,кто такой вообще гоголь и какова основная идея текста,а это комедия и шутки

2.опиши гл.героев.

3.более подробно опиши последние моменты..

4.и наконц закончи тем что я тебе прислала!

это стоит в учебнике только, потому что словами 3-4 предложения надо об этой лестнице!

Вмноговековой челове? ческой культуре на? дежно укоренилось «пред? ставление о благости и на? сущности единения человека и природы, об их глубинной и нерасторжимой связанно? сти»1 . субъективно осмысленный образ приро? ды неизменно присутствует в мифе, антич? ном эпосе, фольклорных произведениях, в различных эпох. безусловно, каждый этап развития привно? сил свое, новое и оригинальное, в воссозда? ние образа природы. по мере расширения круга познаний человека (познание себя, другого, окружающей действительности) усложнялись и его представления о природе и мире в целом. познание «есть выход из се? бя < > из данного пространства и данно? го времени в другое время и пространство < > преодоление уединенности и раздель? ности < > один из выхо? дов из одиночества, выход к другому «я», к миру, к богу»,— писал философ н. а. бердяев2 .другой мыслитель — и. а . ильин — в своих размышлениях перекли? кался с н. бердяевым, утверждая, что «вели? чие и значительность природы» может «вы? звать» в человеке стремление к духовной любви, к богу3 . человек — природа — космос — любовь. эта формула, бесспорно, согласуется с ли? тературными исканиями и представлениями двух писателей разных эпох — и. а. бунина и ю. п. казакова — о непостижимом, таин? ственном всебытии (бунин). размышления о гармонии существования человека и при? роды, человека и космоса занимали одно из важных мест в творчестве большого мастера слова и. а. бунина и уверенно набиравшего художественную силу ю. п. казакова.