Ла түздің, құлқын шөлдің дауасы -
көк теңізден таппасыңды табасың.
қазақ бірақ атапты оны арал деп,
мұхитым деп санаған соң даласын!
жазирада желмаямен желгелі,
жағасына жайғасыпты ел келіп.
жеңіп алған теңіз деген атақты ол,
жаралғанмен о басында көл болып.
туған жерде мен ештеңе талғаман,
тұзды сордың ащысы да маған.
талай ғасыр емгенменен аралды,
татыр шөлдің өзі қақтай алмаған.
сырды теңіз сімірудей сімірді,
теңізді құм сіңірудей сіңірді.
бүгін арал армандайды құшсам деп,
бұраңдаған өзендерін сібірдің.көңіл шөлін қалай ғана жеңбейін,
теңіз жанын ұққандаймын мен кейін.
осал болса, жатар ма еді бұл теңіз
мұхиттан да жоғары ұстап деңгейін!
қос дария құшағына толғанда,
үлан-асыр дәулет деген ол маңда.
мақтанасың,
мақтанбайсың қалайша,
тауың түгіл, теңіз биік болғанда!
переведите

табиғаттың басты байлығы – жер. жер біздің қазынамыз, байлығымыз.

, жан – жануарлар, өсімдіктер өз қорегін осы жерден алады.

қасиетті жер – ана - алып күнді айналып жүретін жеті ғаламшардың ең құдыреттісі.

ата – бабамыз осы жер үшін сан ғасырлар бойы қан төгіп, басын қатерге
тіккен.

ң өмірі жермен тығыз байланысты.

жерден қасиетті, жерден киелі дүние жоқ. жер бар жерде ел бар. яғни жер өмір сүрер ортамыз. жер – ң жарық дүниеге көзін ашқаннан тербеткен бесігі.

өзінің туын - өскен жеріне деген шынайы сүйіспеншілігін, алаулаған сағынышын, қадір –
құрметін жүректен шыққан құдыретті сөзбен, ойлы өлеңмен, сазды әуенмен, сырлы суретпен жеткізеді.

дәйексөз

баптағанға – жер жомарт

халық даналығы

түйін:   жерді күтіп, баптап, таза ұстау керек. өйткені жер – ана жомарт дархан көңілімен ға барын бергісі келеді. тіпті
қазба байлықтары да жерден алынады. түрлі жеміс – жидектерде, әсем гүлдерде, тіпті дәнді дақылдар да ұдайы суарып күтіп баптағаннан көбейе түседі.