Сөйтіп, мен сендерге өзімнің аты-жөнімді айттым. ал көркем шығармада кейіпкердің кім екені аталып қана қоймай, сырт бейнесі қоса сипатталатын дәстүр бар ғой. енді соған көшейін. тоқтаңыз, бұл үшін әуелі өзімді өзім айнадан байыптап қарап мынау, міне, мұрным. әжем кейде менің атымды атамай, «тампыш неме» дейді. оның айтқаны ып-рас екен ғой. екі танауыма екі саусағым еркін сыйып кетерлік, қосауыз мылтықтың аузындай үңірейіп тұр. екі шекемнің шығыңқылығы болмаса, басым қарбыз тәрізді доп-домалақ, тап-тақыр. шашымды әубәкір шал кеше ғана ұстарамен сыпырып алып тастаған.

ох, менің шашым! қаттылығы, қайраттылығы шошқаның қылшығынан бір кем емес. осы ауылда оны алуға жарайтын бір ғана ұстара бар — ол әубәкірдікі. оның өзі де алғаш салған бетте тұтқырланып, жүрмей қалады. шашымды әр алған сайын, әубәкір мені бірінші рет кездестірген таң қалып бітеді.

перевести ​