В. Дунін-Марцінкевіч. “Пінская шляхта” Шляхта у творы: 1) інертная, закасцянелая,
аблытаная забабонамі; не мае сацыяльнай і гістарычнай вагі;
фанабэрлiвая; 2)
2) ганарлівая, амбіцыёзная, у сваёй масе
малакультурная, нават непісьменная, з яе можна вяроўкі віць; 3)
найбольш заклапочана сваім панскім становішчам (званнем пана,
двараніна); духоўна абмежаваная; самалюбівая; 4) з надзеяй глядзіць
у будучыню, набожная; зусім не імкнецца трымацца звання
шляхціца; 5) кансерватыўная; жыве нябедна; інтарэсы мае дробныя,
ідэалы — нікчэмныя; знаходзіцца ў палітычнай дрымoце.
18. Аўтар у творы дасціпна высмеяў такія тыповыя рысы
засцянковай шляхты, як: 1) скупасць, паклёпніцтва, двудушнасць; 2)
фанабэрлiвасць, кансерватызм, хцівасць; 3) беспадстаўная саслоўная
ганарлівасць, хабарніцтва; 4) пагардлівыя адносіны да сялян,
грубасць, п'янства; 5) абмежаванасць, невуцтва, свавольства.
19. За пабоі, нанесеныя Ліпскаму, суд прызначыў Пратасавіцкаму
25 лоз на голай зямлі без дывана”. Ганарлівага шляхціца больш за ўсё
ўзрушыла і абразіла тое, што: 1) за яго ніхто са шляхты не
заступіўся; 2) Кутoргa не даў свайго дывана падаслаць яму, лепшаму
сябру; 3) з на людзях смяялася дачка Марыся; 4) яму
несправядліва прысудзілі такое “цяжкае пакаранне; 5) яго, шляхціца,
двараніна, будуць караць як самага простага мужыка, “на голай
ЯГО