Наступіла восень. сонца грэе яшчэ амаль па-летняму, імкнучыся аддаць апошняе нерастрачаных цёпла. на блакітным і чыстым небе яшчэ амаль няма хмар. толькі вецер стаў больш халодным і рэзкім, нагадваючы пра тое, што на двары ўжо верасень месяц. сярод яркай зеляніны ўжо прыкметныя першыя прадвеснікі восені: жоўтыя і чырвоныя лісце. хутка яны опадут з дрэў і накрыюць сабой усе дарогі і дарожкі. птушкі ўжо пачынаюць збірацца ў зграі, рыхтуюцца да працяглага пералёту ў вырай. яшчэ чуецца адусюль іх вясёлы гоман, шчабятанне, якія неўзабаве аціхнуць да новай вясны. яшчэ не пачаўся сезон зацяжных і бурных ліўняў, аднак неба ўжо зрэдку хмурыцца. часам на зямлю праліваецца дождж, але лужыны высыхаюць тут жа, пад апошнімі ласкавымі прамянямі сонца. па раніцах становіцца халадней. неба ў гэты час дзіўна празрыстае, чыстае і высокае. здаецца, быццам узмацнелы вецер разагнаў ўсе аблокі, раскідаў іх па далёкіх кутках, каб нішто не перашкаджала сонцу дарыць нам сваё цяпло. разам з чырвоным лісцем чырванеюць і ягады. усе хмызнякі быццам адмыслова падфарбаваць да пачатку восені. ягады розных памераў ціхенька пагойдваюцца, прыцягваючы ўвагі птушак і маленькіх звяркоў, якія робяць запасы на зіму. у паветры стаіць асаблівы восеньскі водар: пах свежескошенной травы, нагрэтай за лета зямлі і спелых яблыкаў.
Популярные вопросы