8. Фантастычныя творы карысталіся і карыстаюцца вялікай папуляр- насцю сярод чытачоў. Выступіце ў ролі супрацоўніка выдавецтва.
Падрыхтуйце водгук на апавяданне Уладзіміра Шыціка «Лісцік
серабрыстай таполі». Ваша задача пазнаёміць з аўтарам
яго героямі, выказаць свае адносіны да персанажаў апавядання
і падзей. Канчатковая мэта заінтрыгаваць чытачоў, зацікавіць іх
творчасцю пісьменніка.​

1) хлебны, асiнавы

2)любавацца сіняй хваляй(т.скл. ), убачылі цёмную хмару(в.скл.) ), бегаць па зялёнай траўцы (д.скл. ).

3) цёмныя(большими буквами окончание) ночы

1. хлебны,асінавы

2.любавацца сіняй хваляй(т. убычылі цемную хмару(в.с),

бегаць па зялеёнай траўцы(м.с)

3.цемныя ночы, зяленыя палі, спелыя суніцы

4. разгалістыя,прыгожыя(мн.лік, н.с), сакавіцкае(адз.л,н.с.)

5. яснае сонейка(н. лясное возера(н. цёмная(ж.р.) ноч, сухое( н.р.) надвор'е

в а д з я н і к

            паводле старадаўніх павер’яў беларусаў вадзянік – уладар вадаёмаў,  жывых істотаў у іх.

            вадзяніка звычайна ўяўлялі ў выглядзе старога з зялёнай барадой,  доўгімі валасамі, расплывістым тварам, укрытага водарасцямі і цінай. лічылі, што вадзянік жыве ў вірах рэк, асабліва каля млыноў, на дне азёр, крыніц,  глыбокіх кадлодзежаў. яму прыпісвалі рух і памутненне вады, пару над ёй,  разлівы рэк, псаванне ўных прылад, разбурэнне плацін, гібельлюдзей і  жывёл у вадзе.

            у цыкле “у зачарованым царстве” знаходзім адзін верш, прысвечаны воднаму ўладару

(верш   “ вадзянік ”):

сівавусы, згорблены, я залёг між цінай

і   і грэюся – сплю на дне ракі.

твар травой аблутана, быццам павуцінай,

за сыпаюць грудзі мне жоўтыя пяскі.

          над вадой ля берага ціха спіць асока,

          ды лаза зялёная жаліцца-шуміць,

          хвалі ціха коцяцца і бягуць далёка,-

          і усё навокала сном адвечным спіць. (14)

            вадзянік – стары, сівы, згорблены, ляжыць на дне ракі, увесь аблытаны цінай і засыпаны пяскамі. старасць на дазваляе яму падняцца, агледзіць свае ўладанні і ён прытаіўся на самым днішчы.  нямоглы, здаецца, ён баіцца ўсякага шуму ці з’явы, што могуць парушыць яго шматгадовы пакой. ён нікога няздольны пакрыўдзіць.

            вельмі падобны вобраз вадзяніка малюе м.багдановіч у вершы  “асенняй ночай”, што не ўвайшоў у нізку “ у зачарованым царстве”:

…спакойна мне тут пад вадою:

      залёг я ля млына на дне;

      апруся ля кола рукою,-

      млын казку старую пачне.

              кругі завіруецца жорнаў,

              трасецца хадырна сцяна;

              а думы – як колас без зёрнаў,-

              усё мяне цягне да сна.

беспамятна колы піхаю;

хілюся да дна галавой –

і ўжо я драмлю, засыпаю

пад шум непагоды глухой. (15)

            вадзяніку ўтульна адпачываць пад вадой ля млына, што ўкалыхвае яго сваёй адвечнай песняй і стары кладзе галаву на мяккае дно і засынае.  у яго няма клопатаў. ён не здзяйсняе ні дрэнных, ні добрых учынкаў. адзінае яго справа – спаць пад млынам. 

            такім чынам, у вершах м.багдановіча паўстае вобраз старога, нямоглага вадзяніка, няздольнага кіраваць сваім царствам.

: ) : ) : ) : ) : ) : ) : ) : ) : ) : )