Тэкля была старай ўдавой. Жыла адна ў маленькай хатачцы, часамі любіла яна хадзіць і любавацца прыродай, заходзіць у госці да суседзяў. Жыла яна цяпер аднымі успамінамі, думаючы пра свайго сына Лаўрука і пакойнага мужыка Цыпрука. Адна надзея была ў яе на сына Лаўрука. Але той вельму хутка змяніў свае адносіны да яе. Пан Шчубальскі дапамог яе сыну выбрацца ў горад, і потым яе сын прыязжаў у госці не да сваіх бацькоў а да пана. А бацькі беглі у двор к пану каб толькі на хвіліначку пабачыць свайго сыночка. Але Лаўрук пачаў саромецца сваіх бацькоў. Аднойчы на вялікае свята каляды Тэкля рашыла наведаць свайго сына, але той выгнаў яе з дому абазваўшы яе нейкай жабрачкай і даў её некалькі грошаў. Лаўруку была сорамна перад сваімі служачымі людзьмі ,што яго маці апранута у рваннае адзенне.
Доўга пасля гэтага выпадку Тэкля не магла прыйсці ў сябе. Яна не магла змірыцца з той думкай, што яе родны сын не прызнае яе. Для Тэклі такія паводзіны сына сталі душэўнай траўмай. Яна праз слёзы глядзела на трох рублевыя паперкі і доўгі час не магла прамовіць слова. Для кожнай маці сын з’яуляецца яе шчасцем і апорай, і вельмі цяжка зразумяваць тое што, ты нікаму не патрэбен дажа роднаму дзіцяці.
Популярные вопросы