Аповед пра Антосю з твора Дзяздька-Кухар Якуба Коласа​

Но́вая зямля́» — ліра-эпічная паэма, напісаная Якубам Коласам у 1911—1923 гадах, першы беларускі буйны эпічны твор. У паэме перад чытачом паўстае маніфэст магчымасьці годнага быцьця, міру і дабрабыту, магчымасьці, якую дае зямля — месца і стымул жыцьцятворчасьці для кожнага сумленнага беларуса. Зьявіўшыся ў тыя часы, калі фармаваўся філязофзкі падмурак нацыянальнае ідэі нашае дзяржавы і будучыня яе народу, за «Новай зямлёй» стала замацоўваецца эпітэт энцыкляпэдыі жыцьця беларускага сялянства канца XIX — пачатку XX стагодзьдзяў[1][2][3].

а н6ичего, что пкт сверху написаны и мы видим сколько   ты нам дашь?

вавёрка гэта вельмі цікавае жывёла. аднойчы я хадзіў у лес і бачыў там гэтае мілае стварэнне. кажушок у вавёркі быў памяранцава - агністага колеру. вочкі ў яе былі авальные і чорненькія. у сваіх маленькіх кіпцюрастых лапках яна трымала арэх. раток у яе быў маленькі. можна было ўбачыць невялікі ружовеньки язычек. вушкі ў яе былі завостраныя. гэту вавёрачку я запамятаю назаўсёды  як адно з самых цікавых і незвычайна-прыгожых жывёл!