Як ау́тар ставiцца да такой з, Явы, Як жанчына на вайне? у творы Е. Лось Дзяучаты минулай вайны.

староватый человек, посвятивший жизнь службе в армии, любит жену, был пойман за заговор против сельской администрации но был освобожден за залог в 15 тыс. рублей

ну это хороший герой серьёзный и преспиктивный

мне вельмі падабаецца мая пакой. яна ўтульная, цёплая і светлая, таму што ў ёй вялікае акно. мой пісьмовы стол каштуе каля акна. калі я стамляюся, люблю глядзець у акно на тое, як пампуюцца вяршыні дрэў, кудысьці плывуць аблокі, змяняюцца фарбы на заходзе сонца. побач са сталом - кніжны шафу. у ім мае любімыя кнігі і цацкі: мішка, знайкам, нязнайка. я з імі цяпер не гуляю, і яны сумуюць. напэўна, ўспамінаюць, як зусім нядаўна я шыла ім розныя адзежкі, задавальняла з мамай і сястрычкай спектаклі. наадварот шафы, ля сцяны, стаіць мая ложак. гэта мой ружовы востраў. ружовы - таму што ложак накрыта ружовым покривалом. на гэтай выспе я з сяброўкамі сакрэтнічаць і мару. а ноччу на маім чароўным востраве мне сняцца казачныя сны.            я вельмі люблю сваю пакой.

вобраз плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўные каштоўнасці; што трэба памятаць і паважаць сваіх продкаў.