1.Адзначце віды даданых частак, якія адносяцца да акалічнасных: а) даданая дапаўняльная; б) даданая мэты; в) даданая месца; г) даданая азначальная; д) даданая ўступальная. 2.Адзначце складаназалежныя сказы: а) У жніўні сярпы звіняць, камбайны гудуць, снапы покатам кладуцца; б) Макоўчык подбегам падаўся ў той бок, дзе была лагчына; в) Хмары не было відно, а грымоты набліжаліся; г) Пры конях, якіх мы паставілі ў зацішку за гумном, застаўся Ермакоў; д) Зямля, нібы белай коўдрай, пакрылася пушыстым снегам.
3.Адзначце складаназалежныя сказы, у якіх даданая частка знаходзіцца ў сярэдзіне галоўнай:
а) Кожнага чалавека варта паслухаць, калі ён расказвае пра сябе ды не надта выхваляецца, не хлусіць; б) Мірон хадзіў па хаце, кратаў пальцамі ўсё, што трапляла пад рукі, і думаў, думаў; в) Марыя Адамаўна завітала ў пакой, прайшлася між ложкаў, упэўнілася, што ўсе спяць, і прысела на Лізін ложак; г) Калі Рыгорка яшчэ толькі першы раз прыехаў да бабулі, яму было ўсяго тры гады; д) Кар’ер, да якога назаўтра накіраваліся юныя лыжнікі, знаходзіўся кіламетры за тры-чатыры ад вёскі, за ўзлессем.
4.Адзначце адпаведнымі дужкамі межы даданых частак: а) У мяне такое адчуванне, быццам на свет зноў нарадзіўся; б) Як ворану вышэй за арла не лятаць, так ворагу нашай зямлі не таптаць; в) У хаце, куды ўвайшоў Алёша следам за лесніком, стаяў густы змрок; г) Дзень за вокнамі хіліўся на вечар, хоць сонца яшчэ вісела над лесам; д) Хлопцы рушылі да трох хат, што стаялі крыху наводшыбе вуліцы.
5.Адзначце сказы, у якіх слова што з’яўляецца злучальным словам: а) Пасля я абследаваў усе пакоі ў другім крыле і пераканаўся, што схавацца там няма дзе; б) Былі такія ночы, што раса выпадала ўсюды і трымалася аж да ўсходу сонца; в) Па сцежачцы, што вілася ад лесу і бегла праз поле, павольна ішлі два чалавекі; г) Сёння нікога не здзіўляе, што за некалькі гадзін можна апынуцца на іншым кантыненце; д) Шызыя хвалі ходзяць па жытнёвых палетках, што нядаўна адкрасавалі і наліваюцца зернем.

вы настаўнік з літары вялікай,

з маладой і выдатнай душой!

колькі доўгіх гадоў, колькі зім

аддаеце душу вы маладым!

і таму душа шмат гадоў

застаецца маладой-вось сакрэт

вашага жыцця.хай і далей яна

будзе шчасця і здароўя поўна(

я надеюсь что это

, я тебя не понимаю.

в а д з я н і к

            паводле старадаўніх павер’яў беларусаў вадзянік – уладар вадаёмаў,  жывых істотаў у іх.

            вадзяніка звычайна ўяўлялі ў выглядзе старога з зялёнай барадой,  доўгімі валасамі, расплывістым тварам, укрытага водарасцямі і цінай. лічылі, што вадзянік жыве ў вірах рэк, асабліва каля млыноў, на дне азёр, крыніц,  глыбокіх кадлодзежаў. яму прыпісвалі рух і памутненне вады, пару над ёй,  разлівы рэк, псаванне ўных прылад, разбурэнне плацін, гібельлюдзей і  жывёл у вадзе.

            у цыкле “у зачарованым царстве” знаходзім адзін верш, прысвечаны воднаму ўладару

(верш   “ вадзянік ”):

сівавусы, згорблены, я залёг між цінай

і   і грэюся – сплю на дне ракі.

твар травой аблутана, быццам павуцінай,

за сыпаюць грудзі мне жоўтыя пяскі.

          над вадой ля берага ціха спіць асока,

          ды лаза зялёная жаліцца-шуміць,

          хвалі ціха коцяцца і бягуць далёка,-

          і усё навокала сном адвечным спіць. (14)

            вадзянік – стары, сівы, згорблены, ляжыць на дне ракі, увесь аблытаны цінай і засыпаны пяскамі. старасць на дазваляе яму падняцца, агледзіць свае ўладанні і ён прытаіўся на самым днішчы.  нямоглы, здаецца, ён баіцца ўсякага шуму ці з’явы, што могуць парушыць яго шматгадовы пакой. ён нікога няздольны пакрыўдзіць.

            вельмі падобны вобраз вадзяніка малюе м.багдановіч у вершы  “асенняй ночай”, што не ўвайшоў у нізку “ у зачарованым царстве”:

…спакойна мне тут пад вадою:

      залёг я ля млына на дне;

      апруся ля кола рукою,-

      млын казку старую пачне.

              кругі завіруецца жорнаў,

              трасецца хадырна сцяна;

              а думы – як колас без зёрнаў,-

              усё мяне цягне да сна.

беспамятна колы піхаю;

хілюся да дна галавой –

і ўжо я драмлю, засыпаю

пад шум непагоды глухой. (15)

            вадзяніку ўтульна адпачываць пад вадой ля млына, што ўкалыхвае яго сваёй адвечнай песняй і стары кладзе галаву на мяккае дно і засынае.  у яго няма клопатаў. ён не здзяйсняе ні дрэнных, ні добрых учынкаў. адзінае яго справа – спаць пад млынам. 

            такім чынам, у вершах м.багдановіча паўстае вобраз старога, нямоглага вадзяніка, няздольнага кіраваць сваім царствам.

ответы:

неправильный, небрежный лепетнеточный выговор речей по-прежнему сердечный трепет произведут в груди моей раскаяться во мне нет силы мне галлицизмы будут милы как прошлой юности грехи

как богдановича стихи