вызначце эпітэты параўнанні метафары увасабленні у Уцякла зіма ад вясны Рыгор Барадулін очень

закрыть или

в наши дни читать книги просто необходимо! ни радио, ни телевидение, ни компьютер не может заменить чтения книг!

к сожалению, сейчас много молодых людей предпочитают смотреть телевизор или играть в различные игры на компьютере, считая прочтение книг пустой тратой времени. а ведь именно чтение книг образовывает, расширяет кругозор, делает человека более информированным и эрудированным. из книги можно почерпнуть факты, важные события, разнообразные сведения. читая книгу, человек погружается в атмосферу событий, которую предлагает автор. читатель сопереживает положительным героям, оценивает поступки героев, сравнивает их поступки со со своими. многие книги, прочитанные один раз, запоминаются навсегда, а многие - становятся любимыми, которые хочется перечитывать снова и снова.

когда люди читают, они думают, у них развивается мышление. читая книгу, человек элементарно становится более грамотным. не допускает при письме орфографических ошибок, речь становится более красивой, яркой, красочной.

даже хороший фильм не заменит прочитанную книгу. фильм может воспринять книгу более эмоционально, душевно, но не заменить её.

любовь к чтению необходимо прививать с детства. родители просто обязаны воспитать любовь к книге у ребенка, пользуясь настоящей классиков и современников.

ёсць такая прымаўка: сябры спазнаюцца ў бядзе ». сапраўдны сябар ніколі цябе не падвядзе, дапаможа ў цяжкую хвіліну, падтрымае, супакоіць, параіць як паступіць.дружба - вялікая сіла. сябар ніколі не будзе патрабаваць нешта наўзамен, не будзе выхваляцца, што калісьці дапамог. дружбу нельга купіць, бо сябры не .у час зімовых канікул я гуляла са сваёй сяброўкай інгай ў лесе. падчас прагулкі я паслізнулася і ўпала з падкасанымі нагу. каля кіламетра інга мне ісці. мы спазніліся з прагулкі дадому і думалі, што нас будуць лаяць. але бацькі, даведаўшыся, што здарылася, не толькі не лаялі, але і пахвалілі нас!

нечаканая сустрэча на дзень нараджэння мне бацькі падарылі сабаку. а жывёлы маюць патрэбу ў даглядзе, таму ў мае абавязкі ўваходзіла гуляць з сабакам раніцай і ўвечары. цёплым летнім вечарам мы з адным, так клікалі маю сабаку, ішлі сцяжынкай ў гарадскім парку. на пляцоўцы для жывёл ужо не было нікога. сябрук весела бегаў каля мяне, а затым раптам насцярожыўся - і пабег у процілеглы бок, дзе пачаў весела гаўкаць. цікаўнасць прымусіла і мяне падысці туды, дзе весела круціў хвосцікам дружек. калі я падышоў і спрабаваў разглядзець, што ж ўбачыла пад кустом мой сабака, то адчуў, што нешта драпае мне нагу. я апусціў вочы да ног і ўбачыў, як па штаніне караскаўся спалоханы маленькі кацяня. яно ўцякло ад сабакі і прасіла абароны ў мяне. я ўзяў кацяняці на рукі, палашчыць і супакоіў яго. кацяня прыемна замурчало. дадому мы вярнуліся ўтрох.