10. Адзначце складаназалежныя сказы з паслядоўнем таараа
ваннем даданых частак
1) У Маскве была кнігарня «Дружба», дзе працаваліся кеіrін
выходзілі ў выдавецтвах усяго свету (В. Шеin)
2) Нешта прыемна-балючае цягнула нас на тыя масшы ете-
ла баржа Сцяпана, дзе мы будзілі рыбу і бестурбова катіся
вечара ў цёплай вадзе (Г. Марчук).
3) Калі Раман сказаў бацьку, што хоча ажаніна з Натай той
доўга маўчаў (А. Чарнышэвіч).
4) Высах і ручаёк у Шапчынскім бары, ля якога я так любіў ся-
дзець, калі мне было невыносна сумна (Б. Счес).
5) Калі Віктар выбраўся на купчастую балоцістую панкако
убачыў, што Мірон схіліўся над журавінамі (А. Мар)​

бацькі першую грамадскую сераду дзіцяці. асобы бацькоў выконваюць вялікую ролю ў жыцці кожнага чалавека. не выпадкова, што да бацькоў, асабліва да маці, мы ў думках звяртаемся ў цяжкую хвіліну жыцця. любоў кожнага дзіцяці да сваіх бацькоў бязмежная, безумоўна, бязмежная. прычым калі ў першыя гады жыцця любоў да бацькоў забяспечвае ўласную жыццё і бяспеку, то па меры сталення бацькоўская любоў ўсе больш выконвае функцыю падтрымання і бяспекі ўнутранага, эмацыйнага і псіхалагічнага свету чалавека. бацькоўская любоў — крыніца і гарантыя дабрабыту чалавека, падтрымання цялес

нага і душэўнага здароўя.

в а д з я н і к

            паводле старадаўніх павер’яў беларусаў вадзянік – уладар вадаёмаў,  жывых істотаў у іх.

            вадзяніка звычайна ўяўлялі ў выглядзе старога з зялёнай барадой,  доўгімі валасамі, расплывістым тварам, укрытага водарасцямі і цінай. лічылі, што вадзянік жыве ў вірах рэк, асабліва каля млыноў, на дне азёр, крыніц,  глыбокіх кадлодзежаў. яму прыпісвалі рух і памутненне вады, пару над ёй,  разлівы рэк, псаванне ўных прылад, разбурэнне плацін, гібельлюдзей і  жывёл у вадзе.

            у цыкле “у зачарованым царстве” знаходзім адзін верш, прысвечаны воднаму ўладару

(верш   “ вадзянік ”):

сівавусы, згорблены, я залёг між цінай

і   і грэюся – сплю на дне ракі.

твар травой аблутана, быццам павуцінай,

за сыпаюць грудзі мне жоўтыя пяскі.

          над вадой ля берага ціха спіць асока,

          ды лаза зялёная жаліцца-шуміць,

          хвалі ціха коцяцца і бягуць далёка,-

          і усё навокала сном адвечным спіць. (14)

            вадзянік – стары, сівы, згорблены, ляжыць на дне ракі, увесь аблытаны цінай і засыпаны пяскамі. старасць на дазваляе яму падняцца, агледзіць свае ўладанні і ён прытаіўся на самым днішчы.  нямоглы, здаецца, ён баіцца ўсякага шуму ці з’явы, што могуць парушыць яго шматгадовы пакой. ён нікога няздольны пакрыўдзіць.

            вельмі падобны вобраз вадзяніка малюе м.багдановіч у вершы  “асенняй ночай”, што не ўвайшоў у нізку “ у зачарованым царстве”:

…спакойна мне тут пад вадою:

      залёг я ля млына на дне;

      апруся ля кола рукою,-

      млын казку старую пачне.

              кругі завіруецца жорнаў,

              трасецца хадырна сцяна;

              а думы – як колас без зёрнаў,-

              усё мяне цягне да сна.

беспамятна колы піхаю;

хілюся да дна галавой –

і ўжо я драмлю, засыпаю

пад шум непагоды глухой. (15)

            вадзяніку ўтульна адпачываць пад вадой ля млына, што ўкалыхвае яго сваёй адвечнай песняй і стары кладзе галаву на мяккае дно і засынае.  у яго няма клопатаў. ён не здзяйсняе ні дрэнных, ні добрых учынкаў. адзінае яго справа – спаць пад млынам. 

            такім чынам, у вершах м.багдановіча паўстае вобраз старога, нямоглага вадзяніка, няздольнага кіраваць сваім царствам.

мороз снег на деревьях.зимние птицы голодные.я ем красную рябину.я кормлю   зимой бедных кошек.в чем суть ?