Найти эпітыты і параў в произведении "верасень" анатоль грачанікаў зноў верасень — запаслівы грыбнік — шчыруе па імшыстых баравінах. трымціць раса на звонкіх павуцінах, i травастою пах яшчэ не знік. немітусліва промні аж да дна прасвечваюць азёрныя глыбіні. i гронкі ацяжэлыя каліны насыціліся сокамі спаўна. мне даспадобы верасень заўжды. i не таму, што ў ім я нарадзіўся. у верасні мне свет увесь адкрыўся у спеласці сакоўнай — малады. так, свет! i сам я ў вераснёвы час, прасвечаны святлом яго, як гронка, спяваю і не ціха, і не звонка для вас, абшары родныя, для вас, шчымліва адчуваючы душой закончаную яснасць у прыродзе, i ў жураўліным сцішаным палёце, i ў засцюдзелай быстрыні рачной. вулля шукае позняя пчала. лагодна-мяккі свет, нібы вашчына. i дабратой прасвечана айчына у барвах баравіннага святла.

туга лишнее слово.т.е оно означает чувство человека.

двамаладыхчалавека -

абодвабрата-

паехацьзасенам-

дзякавацьбацькоў-

мне вельмі падабаецца мая пакой. яна ўтульная, цёплая і светлая, таму што ў ёй вялікае акно. мой пісьмовы стол каштуе каля акна. калі я стамляюся, люблю глядзець у акно на тое, як пампуюцца вяршыні дрэў, кудысьці плывуць аблокі, змяняюцца фарбы на заходзе сонца. побач са сталом - кніжны шафу. у ім мае любімыя кнігі і цацкі: мішка, знайкам, нязнайка. я з імі цяпер не гуляю, і яны сумуюць. напэўна, ўспамінаюць, як зусім нядаўна я шыла ім розныя адзежкі, задавальняла з мамай і сястрычкай спектаклі. наадварот шафы, ля сцяны, стаіць мая ложак. гэта мой ружовы востраў. ружовы - таму што ложак накрыта ружовым покривалом. на гэтай выспе я з сяброўкамі сакрэтнічаць і мару. а ноччу на маім чароўным востраве мне сняцца казачныя сны.            я вельмі люблю сваю пакой.