Апавяданне вельми сурьёзнае пра вайну мне не яно,яно вельми сумнае,мне было шкада тэкли,яна была ,не магла толком нарубиць дроу,а паштальён быу вельми злы и не памог ей.быу яшчэ у яе сын василька яки пайшоу на вайну и не быу ,не убитым,не бязвестак праушы,яна вельми переживала и вось на яго дзень нараждення яго вельми ждала але ей так было несцерпна што яна пайшла па дарозе кидалася на кожную машыну у надзеи убачыць яго.у итозе яна убачыла памятник яки быу прысвечаны загинушым великай айчынай вайны и чырвонаармейскаму полку у яким быу яе сын,яна зразумела што там ляжыць яе сын её на душы стала легче
Спасибо
Ответ дал: Гость
ёсць такая прымаўка: сябры спазнаюцца ў бядзе ». сапраўдны сябар ніколі цябе не падвядзе, дапаможа ў цяжкую хвіліну, падтрымае, супакоіць, параіць як паступіць.дружба - вялікая сіла. сябар ніколі не будзе патрабаваць нешта наўзамен, не будзе выхваляцца, што калісьці дапамог. дружбу нельга купіць, бо сябры не .у час зімовых канікул я гуляла са сваёй сяброўкай інгай ў лесе. падчас прагулкі я паслізнулася і ўпала з падкасанымі нагу. каля кіламетра інга мне ісці. мы спазніліся з прагулкі дадому і думалі, што нас будуць лаяць. але бацькі, даведаўшыся, што здарылася, не толькі не лаялі, але і пахвалілі нас!
Ответ дал: Гость
а н6ичего, что пкт сверху написаны и мы видим сколько ты нам дашь?
Популярные вопросы