у старца з’яўляецца нечаканы саюзнік — смешны, «вечна п’янаваты» юсуфі, які апявае паходы батыя і можа (на правах блазна) казаць свайму гаспадару ўсё, што думае. менавіта ў «лебядзіным скіце» перад намі ўпершыню прадстае паэт-выратоўца. дзякуючы заступніцтву юсуфі, батый згаджаецца з умовай старца. як своеасаблівы анёл-ахоўнік, юсуфі сваімі вострымі жартамі і тонка-іранічнымі показкамі бароніць ад гневу батыя галоўнага героя. ён адзіны сярод захопнікаў, хто шкадуе наш народ, адзіны, хто верыць у яго сілу.
мудры юсуфі ведае — батый загіне, а слова, адно толькі слова, напісанае паэтам, застанецца. помніць жа пра грознага заваёўніка будуць толькі тады, калі пра яго напіша паэт.
як і юсуфі, караткевіч верыў у сілу слова. і меў рацыю.
тэма, праблема: я думаю аўтар хацеў паказаць што маці будзе заўсёды любіць сваіх дзяцей аднолькава і будзе старацца зрабіць для іх усё самае лепшае.
кароткі змест: у маці былі дзеці. яна іх расціла, вучыла, але калі яны выраслі, яны забыліся што яна для іх зрабіла. і цяпер толькі калі маці сказала што будзе рэзаць кабанчыка да яе прыехалі дзеці. калі ўсе палучылі сваю частку яны раз'ехаліся нічога не пакінуўшы маці. і з ёй астаўся толькі сцяпан каб ёй па хазяйстве.
Популярные вопросы