Юрый стригунюрий стрыгуна аповяд пра вайну каментаваць надрукаваць у дзяцінстве хацелася плакаць, калі бачыў старога. думалася, што ён хутка памрэ. роднага дзеда я прасіў распавядаць пра вайну. думаў, калі ён перажыў яе, то будзе жыць яшчэ доўга. дзед пра вайну расказваў неахвотна. усе апавяданні заканчваліся , як баба сустракала яго. разам з іншымі жанчынамі штодня хадзіла на станцыю і выглядала цягніка. туды ішла вясёлая. вярталася плачу. часам брала ў паходы маёй маці - тады яшчэ 6-гадовую дзяўчынку. - дачушка, калі прыйдзе наш бацька? маці адказвала нязменна: - як будзе дождж. аднак ні дзеда, ні дажджу не было. а потым у верасні пусцілася цэлы лівень. радня не наважылася ісці. калі масціліся спаць, нехта пагрукаў у акно. у сваёй гімнасцёрцы дзед прамок да ніткі. старэй замест дзядоў я пачаў шкадаваць інтэрнацкіх дзяцей. інтэрнат - у 300 метрах ад маёй школы. коратка стрыжаныя ў нязменных вельветавых касцюмах і чаравіках на тры памеру вялікіх, гэтыя хлопцы былі навальніцай раёна. маглі адабраць грошы ці набіць. але, калі я ўяўляў, што яны растуць без маці - хацелася плакаць з жалю. - у іх нават няма дзеда, які б распавёў пра вайну, - думаў. класічнага інтэрната ў астатнія даўно няма. зараз гэта аздараўленчая школа. у сераду там адкрываюць мемарыяльныя дошкі. двое былых выпускнікоў загінулі ў данбасе. сучасныя дзеці - у вышыванках. у ўрачысты момант дырэктар зрывае тканіна з таблiчак. калі ўсе разыходзяцца, . і, што злева, кідаецца ў вочы. каротка стрыжаны, шустры хлопец - тыповы интернативець. надпіс "дзмітрый дибривный". загінуў у храшчавым на луганщине. не , пра што перад смерцю больш шкадаваў дзмітрый: па любові, якую дадалі бацькі, па нармальным адзеннем, на які не змагла дзяржава, або з дажджом, якога паслаў яму бог? а можа, ён бы выратаваўся, калі б чуў дзеду апавяданні пра вайну?
Спасибо
Популярные вопросы