Як Сцяпан Крыницки называе Якима? Паулинка

"Паўлінка" – гэта сацыяльна-батывая камедыя. Асноyны канфлікт п'есы грунтуецца на сутыкненні дэмакратычнай моладзі з носьбітамі старога ўкладу жыцця.

Гэты канфлікт адметны тым, што гэта не канфлікт "бацькоў і дзяцей", а барацьба розных сацыяльных сіл. Дэмакрат Якім Сарока і шляхціц Сцяпан Крыніцкі процістаяць у п'есе, як ворагі, як людзі зусім розных палітычных перакананняў. Паўлінка – маладая дзяўчына, дачка Крыніцкіх, якая кахае Якіма. Але бацька хоча, каб яна выйшла замуж за Адольфа Быкоўскага. Гэта таксама малады шляхціц, але ён не прызнае сваю родную культуру, называе яе "мужыцкай": "Фі! Я такіх мужыцкіх танцаў не гуляю. " Якім жа з Паўлінкай прытрымліваюцца роднай культуры. Яны хочуць новых парадкаў, усяго новага і светлага. Таксама аўтар у гэтай камедыі высмейвае грубыя норавы, пустую ганарлівасць, пошласць і коснасць адсталай засцянковай шляхты. Сцяпан Крыніцкі, Пранцісь Пустарэвіч, Адольф Быкоўскі – тыповыя прадстаўнікі гэтай шляхты. Іх вобразы раскрыты вельмі праўдзіва, надзелены непаўторынымі індывідуальнымі рысамі.

Чаму ж Паўлінка і Якім Сарока – носьбіты лепшых маральных якасцей беларускага народа? У гэтай камедыі галоўнымі героямі з'яўляюцца менавіта Якім Сарока і Паўлінка. Гэта перадавыя людзі беларускай вёскі. Яны пратэстуюць супраць старых парадкаў, супраць пошласці шляхецкага быту, змагаюцца за сваё асабістае шчасце, імкнуцца да новага жыцця. Менавіта па гэтаму Паўлінка і Якім Сарока – носьбіты лепшых маральных якасцей беларускага народа.

Объяснение:

стихотворение состоит из четырёх строф. они связаны между собой не только по смыслу, но и интонацией. кажется, что первая строфа как бы плавно и играючи переходит во вторую и так далее.

«люблю грозу в начале мая,

когда весенний, первый гром,

как бы резвяся и играя,

грохочет в небе голубом».

так звучит начало стихотворения, и я сразу представляю себе весну с радостным, весёлым дождём и первым громом. это творение не имеет адресата, но здесь есть лирический герой- автор. он представляется нам как рассказчик, который воспевает природу, её весеннюю красоту и величие. внутренний мир героя переполнен радостью и восторгом. герой стихотворения открывает неповторимую красоту не только очевидных, но и скрытых от обычного глаза явлений

ну как я помнню, она свысока смотрела и на герасима, и на муму и брезглтво относилась с собаке