От чьего имени ведется разговор кто Центральный персонаж стихотворение о чём он мечтает, Стихотворение Где же вы теперь, друзья-однополкане​

в стихотворении пастернака описывается одиночество раздумья.воспоминание прошлого ,что был в унынии и ничего не изменилось на сегодняшний день.все те жи сумерки ,одиночество и зимний день.дефицит дров и уныние холода,а может быть и голода.и ожидание чего-то или кого-то в пустом темном жилище

настоящий читатель - это не тот, кто читает книги взахлеб, этот тот человек, который читает "с умом".он читает с наслаждением,обдумывая каждое предложение, раздумывая над каждым персонажем.настоящий читатель видит положительных и отрицательных героев книги; он дает оценку каждому из них.он имеет свое мнение о прочитанном и может аргументировать его.читая книгу, он не боится потратить свое драгоценное время, во время чтения он мыслит, развивается, становится мудрея, делает свои выводы.

не главное прочитать то или иное произведение, главное понять смысл прочитанного!

к примеру вот:

безграничная степь.степь и ее безкрайние просторы.необычайна,красива степь,когда кругом широкие просторы и из под земли прорывается ковыль.ветер щекочет это еще молодое растение.безлесье,огромных равнин не затмят степь ведь и на ней обитают много животных,как и в лесах.щебечет жаворонок,а в чистом,синем небе летит могучий степной орёл.

прачынаюся я як-то раніцай ад галаўнога болю (учора добра адзначылі свята) і настойлівага патрабаванні сына - тат, ну тат, нам ўчора складанне выдалі і мне за яго настаўнік нічога не паставіў. усім паставіў, а мне няма. давай я табе яго прачытаю. тат, ну тат саш, з цяжкасцю кажу - давай потым (галава трашчыць), усе равносейчас нічога не разумею, нават слухаць не магу ўламаць ён усё-ткі меня.тема-то хоць якая была - пытаюся.- пра прыроду - кажа трэба было напісаць, я і напісаў па лес і зайцоў. - ну давай ..зараз паспрабую даслоўна пераказаць само складанне - ледзь больш за палову школьнай старонкі ў лінейку.такім чынам ў адным лесе - пачаў сашка, - пабудавалі завод, дзе з зайцоў шылі футры (пасля першых слоў, вочы мае сталі самі сабой павольна адчыняцца і вось, калі на завод прывялі чарговую партыю зайцоў яны вырашылі арганізаваць уцёкі(передглазами сталі ўсплываць кадры з асвенціма доўгая чарада няшчасных зайцоў перад велізарнымі завадскімі варотамі на фоне чадящихтруб. свядомасць стала распагоджвацца некалькі зайцоў сабраліся вкучку і сталі абмяркоўваць план уцёкаў. было вырашана зрабіць падкоп подколючей дротам і ўцячы ў лес (нягледзячы на пульсавалую галаўны боль я стаў павольна складацца напалову падпольшчыкі блін ивот, калі падкоп быў гатовы, некалькі зайцаў вырваліся на свабоду ибыстро пабеглі ў лес. па іх сталі страляць, але зайцы уворачивались отпуль. тады ў пагоню кінуліся ахоўнікі з сабакамі натуральна - столькі футраў без дазволу ўцякае. ціхая істэрыка, ржаць не магу, баюся галава расколецца, слёзы з вачэй адзін заяц доўга пятляў па лесе і яму ўдалося адарвацца ад пагоні (лёс астатніх невядомы, магчыма, што футра з іх насіў хто-небудзь з чытачоў дадзенага ліста. ўсхліпы - сын - не працягвай - літасці нарэшце-то выматаны пагоняй заяц ўляцеў на лясную палянку і ўпаў на траву, цяжка дыхаючы (дзякуй табе зайцаў бог, збярог, не даў згінуць на заводзе .. мыканне ў падушку).і тут зайцу на нос з дрэва зваліўся восеньскі жоўты лісцік, заяц паглядзеў на яго (вы гэта ўяўі сказаў: - прыгажосць-то !