Напишите сочинение почему печорин является как бы инородным элементом везде, где он появляется? как характеризуется век через главного героя романа лермонтова? лермонтов "герой нашего времени "

1. родился 22 августа 1920 года в маленьком городке уокиган в неимущей семье. отец был электриком. в детские года его окружали любовь и забота близких людей, поэтому детство навсегда осталось золотой порой, а семья - наибольшей ценностью в жизни.2. “у меня не было средств, чтобы поступить в университет, впрочем, в университете ничего не для становления личности,  писатель  должен учить себя сам. я посещал публичную библиотеку, работал там з- 4 дня каждую неделю. до 20 лет я уже прочитал все значительные пьесы, знал американскую, французскую, итальянскую, …”

3. в 1932 году начал писать. первый  рассказ  опубликован в 1938 году. каждую неделю рей бредбери пишет по рассказу, но публикует лишь некоторые, остальное сжигает. всемирное признание принесли в 1951 году “марсианские хроники”, в 1953 - “451 градус по фаренгейту”.

4. интересные факты: любимым героем был капитан немо; воспитывался на семейной легенде о прабабушке, которую якобы сожгли во время процесса над ведьмами в 1692 году;   автор  свыше 800 произведений разных жанров; второе имя достал в честь актера дугласа фербенкса.iii. слово учителя. рей дуглас бредбери вошел в как писатель-фантаст, как писатель с не какой-нибудь творческой фантазией. его произведения захватываютсвоей невероятностью, оригинальностью. когда их читаешь, кажется, чточеловек  не способен такое даже вообразить. погружаешься вместе с героями произведений в будущее, в прошлое, сопровождаешь их, сочувствуешь им, находишься рядом с ними и стараешься даже . вы , наверное, неоднократно видели фантастические фильмы, читали фантастичные рассказы.

кружыць рознакаляровая завіруха. абрывае восень раскошны ўбор дрэў, кідае яго на дарогі, нясе ў лужыны, нібы імкнучыся змыць яркую вясёлую фарбу. на ветры трапечуць апошняе лісце. здаецца, вось-вось адарвуцца ад галінкі, зваляцца на зямлю, і лес адразу зрадзее, папрастарнее і святлей. з кожным днём празрысцей становіцца лес. губляе ён сваю таямнічасць, губляе на зямлю раскошны ўбор. у сонечныя дні, якія вельмі падобныя на вясновыя, добрыя шпацыры ў лесе. і ёсць тамака выдатная паляна, куды я з сябрамі або адна хаджу адпачываць. гэта мой каханы куток, дзе можна правесці трохі вольнага часу. зелянява-жоўтая трава на палянцы, блакітнае неба і ласкавае сонца. прыбраная рябина з вясны да восені. з кожным днём усё аранжавей і ярчэй становяцца ягады на ёй. пакуль, нарэшце, не ўспыхнуць на лясным узлеску рябиновые кастрыцы. доўга будуць гарэць яны, азараючы лес сваім лядоўням полымем, пакуль не наляцяць на іх шумныя і шустрыя чароды драздоў на вясёлы . на лясным узлеску прыцягвае да сабе ўвага не толькі прыгажуня-рябина, але і дрыготкая, якая ўздрыгвае апошнім лісцем асіна. ні для каго, мусіць, не таямніца, што асіне «халодна» стала, варта толькі падзьмуць невялікаму ветрыку. хвосцік, да якога прымацаваная ліставая пласцінка, доўгі і тонкі, і форма ў яго не як у іншых – цыліндрычная, а плоская, пляскатая з бакоў. вось вецер і можа, як яму жадаецца, круціць ліст направа і налева, і дрыжыць ён таму. асіна – дрэва прыгожае. у маладых осинок лісце вельмі падобныя на лісце таполі, і дрэўца можна зблытаць з топольком. асабліва добрыя восеньскае лісце, яны бываюць самых розных расфарбовак: і жоўтыя, і барвовыя, і чырвоныя, і памяранцавыя. пазней увосень паляну і маладыя осинки: іх гладкія зелянявыя ствалы разам з беластволымі бярозкамі ўносяць у змрочны лес ажыўленне. і яшчэ ёсць у асіны адна асаблівасць. пазней увосень, калі ўжо мінуе лістапад, у яе пачынаецца ветвепад. тонкія галінкі рознай даўжыні, нібы лісце, на зямлю. на канцы галінкі ныркі, а ў іх будучае лісце. яе не зламаў вецер, яна сама аддзялілася ад дрэва, як жоўклы ліст. узімку, калі снег атуліць дрэвы і галінкі асіны нічым не вылучаюцца сярод іншых, іх можна пазнаць па гусце – яны горкія і маюць своеасаблівы пах. вядома, у гэтым лесе ёсць яшчэ шмат цікавага, але мне і запомнілася гэтая паляна. я кахаю гэтае месца ў лесе за тое, што тут можна выдатна правесці час, палюбавацца прыгажосцю лесу, паляны. і я з задавальненнем бываю тамака.