Переведите злиха мен бәтима деген біреудің қызметінде тұрған екі қыз төбесіне бір-бір жәшік жеміс көтеріп қалаға келе жатыпты-мыс. злиха ахылап-ухілеп шаршадым деп, бәтима күліп, әзілдесіп келе жатады. сонда злиха айтты: - сен неге мәз болып қуанып келесің, төбеңдегі жәшіктің ауырлығыда менің басымдағыдан кем емес, өзіңде менен күшті емессің? - мен жәшігімнің ішіне ауырды жеңілдететін бір шөп салдым деді бәтима. - ай, ондай болса шөбіңнің атын айтшы, мен де ауырымды жеңілдетейін деді злиха - ол шөп сенің қолыңа түспей ме деп қорқамын, аты: сабыр деген екен.