Як рамантыкі глядзелі на прыроду?

Рамантыкі глыбока цікавіліся ўзаемаадносінамі чалавека і прыроды. Адухаўленне з’яў прыроды ў цэлым — і як космасу, і як пейзажу — характэрная рыса рамантызму. Прырода як добры сябра, нават хутчэй любімая маці і носьбіт вышэйшых маральных каштоўнасцей, супрацьпастаўлялася сапсаванасці гарадскіх нораваў, увогуле цывілізацыі. Прырода ў рамантыкаў надзелена сэнсам, часам больш красамоўным, чым сэнс слоў. Матыў уцёкаў у прыроду — адзін з самых рас-паўсюджаных.

Філасофскі погляд рамантыкаў на прыроду выклікаў іх цікавасць і да так званай ніжэйшай міфалогіі — духаў прыроды. У творах рамантыкаў часта можна сустрэць такіх персанажаў, як лесавік, вадзянік, русалка, ваўкалак. У той жа час яны стваралі і гістарычныя творы — раманы, паэмы (В. Скот, В. Гюго, А. Міцкевіч), і сацыяльныя, псіхалагічныя аповесці.