Ці можна сцвярджаць, што аўтар стварае камічнае ў творы пры дапамозе наступных спосабаў і сродкаў: ужывае смешныя выразы, знарочыста няправільнае тлумачэнне

Аўтар стварае камічнае пры дапамозе наступных вобазаў і сродкаў:
1)Ужывае смешныя выразы:
“Тут каля дзядзькі чарадою,
Як чэрві дзеці мітусяцца”
“А дзяцька ўперадзе тралюе”
“Зірнулі хлопцы на Антося,
І сліну ўсе яны глынулі”
“Ну, дзядзька, як на смак, прызнайся?
Паскудства, брат, і не пытайся!”
2) знарочыста няправільнае тлумачэнне нейкіх з'яў
“Які ты хлопча, нецярпячка!
Няхай цябе затопча качка!”
3) неадпаведныя паводзіны героя, калі герой хоча выглядаць лепш, чым ёсць на самай справе, або знарок робіць наадварот.
“Тады, брат, — эх! адно дзяржыся! —
I дзядзька цмокнуў выразліва,
I хлопцы зноў ждуць церпяліва,
А дзядзька, стоячы, паволі
Памешваў клёцкі. — Ну, даволі! —
Сказаў Антось, і ўсе ўздыхнулі,
Як бы гару з плячэй сапхнулі,
I бліжай к дзядзьку падступілісь.
—Глядзі, мо ўжо пераварылісь,
— Алесь зазначыў палахліва.
—Ну, — Костусь кажа, — ото дзіва!
Не бойся: дзядзька лепей знае...”
I стаў на клёцку дзядзька дзьмухаць:
Пакаштаваць каб было можна,
I ў рот падносіць асцярожна.
3амерлі хлопцы, ані зыку:
Мінута важна і вяліка;
Глядзяць на дзядзьку і чакаюць
I дзядзьку поглядам пытаюць:
«Ну як? ці смачны? ці салодкі?»
У зубы клёцку, бы ў ляшчоткі,
Заціснуў дзядзька і губамі
Варушыць борзда, як, часамі,
Трусок ці зайчык над капустай,
Каб лепш дазнацца смаку-густу.
Пацмакаў дзядзька і ўсміхнуўся,
Зірнуў на хлопцаў, адвярнуўся
I тут, нічога не сказаўшы,
Як плюне дзядзька, пажаваўшы!
Трах у чыгунчык ён нагою!”