Дзьмухавец дыктант па беларускай мове

я люблю сваю маму, і мама любіць мяне. мы з ёй знаходзім агульную мову, і яна мяне заўсёды понимает.я не хачу яе засмучаць, і таму я стараюся яе не засмучаць.

1)вершы пра маму мілая матуля цеплынёй атуліць сонейка зямлю. мілая матуля, я цябе люблю. мне з табой утульна, і спяваю я: "мамачка, матуля, любая мая". радасны і ветлы, зранку над ракой паўтарае ветрык песеньку за мной. каб усе пачулі, як спяваю я: "мамачка, матуля, любая мая". (леанід пранчак) матуліны рукі з маленства яны нас да сэрца гарнулі, пяшчотныя, добрыя рукі матулі, што з ранку працуюць няспынна і лоўка - дачушку накормяць, прычэшуць галоўку, кашулю пашыюць, правераць і сына суцешаць, калі той заплача. матуліны рукі нас цешаць, галубяць, так шчыра, як маці, ніхто нас не любіць. матуліны рукі - адзіныя ў свеце, шануйце, любіце заўсёды іх дзеці. (вера вярба) ната маму любіць надта мама мые раму, ходзіць мама ў краму. і ў дачушкі наты цэлы дзень заняты: то шукае маму, то гукае маму: — мама, дзе піжама? — мама, дзе панама? — мама, дзе мама. мама. мама. ледзь прачнецца ната, шуму поўна хата, поўна шуму, гаму, бо дачушка ната надта любіць маму! (рыгор барадулін) дарагое імя свеціць як сонца, ад самай калыскі вобраз любімы, родны і блізкі. маміна імя самае лепшае, маміна слова найдаражэйшае. мама! матуля! - чароўнае слова песняй ласкавай гучыць на ўсіх мовах. (мікола хведаровіч) свята мам сёння свята нашых мам: прыйдуць мамы ў госці к нам. мы ўсім іх чакалі, падарункі рыхтавалі. хто хусцінку вышываў, хто карцінку маляваў, кожнай маме - падарунак, кожнай маме - пацалунак. павіншуем мам сваіх, мам любімых, дарагіх. дружна шчасця , дружна песьню заспяваем. вельмі рад, вельмі рад мам сустрэць дзіцячы сад. (артур вольскі) наша матулька ад калыскі-люлькі ўтульнай дзень і ноч - па гэты час - наша мілая матулька клапацілася пра нас. малаком усмак паіла, укладала песьняй спаць, роднай моваю вучыла словы добрыя казаць. (ніл гілевіч - з к. вялічкава) я і мама не пайду гуляць я сёння: мама хворая мая. ёй ніхто на белым свеце не паможа лепш, чым я. клапачуся я, і мама кажа: — стала мне лягчэй. ад тваёй увагі шчырай я папраўлюся хутчэй. (георгій качахідзе) мама мая мама добрая такая, мая мама проста залатая! а ўжо так мяне матулька любіць! кожны раз і песціць, і галубіць, і да сэрца горне, і мілуе, і так шчыра-моцна пацалуе, і прамовіць ласкавае слоўца, і сама засвеціцца - як сонца!

взъерошил(что .

нач.форма-взъерошил.

постояные признаки: соверш.вид.,2 спряж.

непостоян признаки: ед.ч,время и наклонение смотреть по тексту.

сказуемое. 

1. а зараз мушу спяшацца дадому: ужо поўнач, а дарога далёкая. [ ]: [ ],а [ ].

2. яшчэ цвілі познія палявыя кветкі, а на месцы тых, што адцвілі  ў канцы лета, даспявала і сеялася на зямлю насенне – чорныя, шэрыя і жоўтыя зярняты, якімі так любяць ласавацца дробныя птушкі:   шчыглы, чыжы .

[ ], а [ (што) ], (якімі

3. неба было чыстае, сонца свяціла ярка, аднак не грэла: надыходзілі самыя марозныя дні зімы. [ ], [ ]: [ ].