Навошта патрэбна вывучэнне синтаксиса и пунктуации?

я прачытаў аповесць в.быкава “жураўліны крык”. гэтая аповесць, як і іншыя творы быкава, што я прачытаў, пра вайну. апісання ваенных дзеянняў у творы не шмат, больш старонак адведзена апісанню настрою і стану герояў, іх успамінам і перажыванням. з усіх салдат, якія засталіся на пераездзе затрымліваць ворага, мне найбольш спадабаўся свіст. вясёлы і знаходлівы, віцька ў воінам забыцца пра тое, што іх, магчыма, чакае смерць. яго жарты падымалі ў салдаіт настрой. віцька свіст сам вельмі шчодры чалавек і не любіць скупых. гэтая рыса яго характару вельмі добра раскрываецца ў эпізодзе з салам пшанічнага. іншы на яго месцы мог бы іцца з пшанічным і ціхенька з’есці сала толькі ўдваіх. але віцька так ніколі не зрабіў бы. ён добра разумее, што ўсе воіны галодныя. таму, забраўшы падманам сала ў пшанічнага, віцька прапануе зварыць кашу на ўсіх. вядома, не вельмі добра, што ён гэта зрабіў падманам, але ў дадзенай сітуацыі іншага выйсця не было. 

мінулае свіста дае нам зразумець, што ў гэтага хлопца ў жыцці не шсё было гладка. ён быў уцягнуты ў нячыстую справу: абкрадванне дзяржавы. за гэта свісту давялося нават пасядзець у турме. але сваю памылку віцька зразумеў сам і хутка выправіў яе. 

калі пачалося вайна, свіст разам з іншымі воінамі апынуўся на фронце. а ў хуткім часе — і на пераездзе. калм з’явіліся немцы і стала зразумела, што прыйдзецца загінуць, свіст ні на хвіліну не падумаў пра здраду. ён смела і адважна змагаўся да канца, падтрымліваў дух астатніх. 

васіль быкау ставіць перад сваімі героямі праблему выбару і або здрадзіць радзіме, або стаць яе абаронцам. віцька свіст выпрабаванне вытрымаў, нягледзячы на крымінальнае мінулае і памылкі ў жыцці. за гэта не патрэбна яго вельмі строга судзіць, таму што ў кожнага чалавека ёсць свае памылкі. але адна справа, калі чалавек разумее свае памылкі і ў далейшым не робіць іх, і другая справа, калі чалавек робіць памылкі і ў далейшым іх не выпраўляе. 

вось за гэтыя рысы характару мне і спадабаўся віцька свіст.

подробнее - на -

1)вершы пра маму мілая матуля цеплынёй атуліць сонейка зямлю. мілая матуля, я цябе люблю. мне з табой утульна, і спяваю я: "мамачка, матуля, любая мая". радасны і ветлы, зранку над ракой паўтарае ветрык песеньку за мной. каб усе пачулі, як спяваю я: "мамачка, матуля, любая мая". (леанід пранчак) матуліны рукі з маленства яны нас да сэрца гарнулі, пяшчотныя, добрыя рукі матулі, што з ранку працуюць няспынна і лоўка - дачушку накормяць, прычэшуць галоўку, кашулю пашыюць, правераць і сына суцешаць, калі той заплача. матуліны рукі нас цешаць, галубяць, так шчыра, як маці, ніхто нас не любіць. матуліны рукі - адзіныя ў свеце, шануйце, любіце заўсёды іх дзеці. (вера вярба) ната маму любіць надта мама мые раму, ходзіць мама ў краму. і ў дачушкі наты цэлы дзень заняты: то шукае маму, то гукае маму: — мама, дзе піжама? — мама, дзе панама? — мама, дзе мама. мама. мама. ледзь прачнецца ната, шуму поўна хата, поўна шуму, гаму, бо дачушка ната надта любіць маму! (рыгор барадулін) дарагое імя свеціць як сонца, ад самай калыскі вобраз любімы, родны і блізкі. маміна імя самае лепшае, маміна слова найдаражэйшае. мама! матуля! - чароўнае слова песняй ласкавай гучыць на ўсіх мовах. (мікола хведаровіч) свята мам сёння свята нашых мам: прыйдуць мамы ў госці к нам. мы ўсім іх чакалі, падарункі рыхтавалі. хто хусцінку вышываў, хто карцінку маляваў, кожнай маме - падарунак, кожнай маме - пацалунак. павіншуем мам сваіх, мам любімых, дарагіх. дружна шчасця , дружна песьню заспяваем. вельмі рад, вельмі рад мам сустрэць дзіцячы сад. (артур вольскі) наша матулька ад калыскі-люлькі ўтульнай дзень і ноч - па гэты час - наша мілая матулька клапацілася пра нас. малаком усмак паіла, укладала песьняй спаць, роднай моваю вучыла словы добрыя казаць. (ніл гілевіч - з к. вялічкава) я і мама не пайду гуляць я сёння: мама хворая мая. ёй ніхто на белым свеце не паможа лепш, чым я. клапачуся я, і мама кажа: — стала мне лягчэй. ад тваёй увагі шчырай я папраўлюся хутчэй. (георгій качахідзе) мама мая мама добрая такая, мая мама проста залатая! а ўжо так мяне матулька любіць! кожны раз і песціць, і галубіць, і да сэрца горне, і мілуе, і так шчыра-моцна пацалуе, і прамовіць ласкавае слоўца, і сама засвеціцца - як сонца!

дапас.

прыгожая сукенка, залатая восень, простыя словы, цёмная ноч, свежы вецер.

недапасаваныя это кираванне и прымыканне.

твор пра родную мову. пра яе меладычныя гукi, якiя сплялiся нiткаю радства. беларуская паэзiя поўнасцю раскрывае нашу родную мову, якая жыве ў сэрцы.