цяпер там стаіть хата,дзе раней было .зімой,калі пачынала добра цямнець,мы гулялі на вуліцы.
ураджайным будзе лета,калі снег аж да акон.ужо сонца не відаць,бо зноў на палях легла спаць.з усходу ішла вясна,каб зноў на палях зелянець.маці старалася трымацца так,нібы нічога не было.тут было столькі прастору,колькі жадала душа.трывожна,хоць скрозь цішыня і спакой.)
мне вельмі падабаецца мая пакой. яна ўтульная, цёплая і светлая, таму што ў ёй вялікае акно. мой пісьмовы стол каштуе каля акна. калі я стамляюся, люблю глядзець у акно на тое, як пампуюцца вяршыні дрэў, кудысьці плывуць аблокі, змяняюцца фарбы на заходзе сонца. побач са сталом - кніжны шафу. у ім мае любімыя кнігі і цацкі: мішка, знайкам, нязнайка. я з імі цяпер не гуляю, і яны сумуюць. напэўна, ўспамінаюць, як зусім нядаўна я шыла ім розныя адзежкі, задавальняла з мамай і сястрычкай спектаклі. наадварот шафы, ля сцяны, стаіць мая ложак. гэта мой ружовы востраў. ружовы - таму што ложак накрыта ружовым покривалом. на гэтай выспе я з сяброўкамі сакрэтнічаць і мару. а ноччу на маім чароўным востраве мне сняцца казачныя сны. я вельмі люблю сваю пакой.
Популярные вопросы