отгадать загадки на белорусском! 1. што гэта за дарога: хто идзе, дык кульгае?

2. У лесе знятае, дахаты узятае, на руках плача, а не дзиця.

3. У крауца иголак сотня, але з ниткай - аниводнай.

4. Ехау не дарогай, сцягау не пугай, шыбау не палку, злавиу не галку, шчыпау на пер'е, еу не мяса. ​

будзем сеяць, беларусы,

  чыстым зернем…

смерць на захад мы павернем!

вясну сваю спаткаем

прыйдзе рунь-адухауленне

смерць з касою.

поле каласiцца,

поле  ляжа шоўкавым абрусам,-ажыццяуленне

закрасуе буйна збожжа-ажыццяуленне

п(п)-согласны,глухой,цвёрды

а(а)-гласны,ненаціскны

е(й-э)гласны,націскны

з(с)согласны,глухой,цвёрды

д(т)согласны,глухой,цвёрды

к(к)согласны,глухой,цвёрды

а(а)гласны,ненаціскны

дрэвы спяць. я гэта бачыў. да апошніх хвілін каштан утрымліваў лісце - засохлыя, зморшчаныя, але яшчэ жывыя. да апошніх хвілін ён чакаў сонечнага промня. нельга кінуць куча жоўтых лісця на волю лёсу, у бруд. да апошніх хвілін ён чакаў, змагаючыся з восенню, - і дачакаўся сонца             марознае раніца. каштан засынаў. а лісце - зморшчаныя, засыхаючыя, усё яшчэ былі жывыя. "да наступнай вясны", - спяваў лісток, пакі галінку, і плаўна слізгаў уніз, падбадзёрваць прамянямі сонца. куды ні глянь - усюды ляцяць лісце, бліскаючы сонцам, усюды ляцяць ніткі, з якіх ткуцца першыя па-сапраўднаму восеньскія дываны. лістапад             дрэвы - як людзі. увесну - нараджэнне лісця, жыцця, летам - росквіт і радасць, восенню - сон пануры і настальгічны, і зрэдку - развітальны сонечны прамень, апошняя радасць, а пасля яе не шкада пакідаць і ляцець ўверх. куды? лістапад             а ўвечары - зоркі, а ўвечары - неба: не чорнае, але іншага колеру. і колер неба за дзень змяняецца, як часы года. раніцай - светла-блакітны, днём - асляпляльна-сіні, блакітны, а ўвечары - цёмна-сіні з ружовай аблямоўкай, як чаша, і з гэтай чары льецца на нас жыццё і ўсё добрае. ноччу колер - сінявата-чорны з зоркамі.            вось і прайшоў першы дзень лістапада.