Скласці синквейн, прысвечаны Міколу Гусоўскага гэтаму твару.

бацькі першую грамадскую сераду дзіцяці. асобы бацькоў выконваюць вялікую ролю ў жыцці кожнага чалавека. не выпадкова, што да бацькоў, асабліва да маці, мы ў думках звяртаемся ў цяжкую хвіліну жыцця. любоў кожнага дзіцяці да сваіх бацькоў бязмежная, безумоўна, бязмежная. прычым калі ў першыя гады жыцця любоў да бацькоў забяспечвае ўласную жыццё і бяспеку, то па меры сталення бацькоўская любоў ўсе больш выконвае функцыю падтрымання і бяспекі ўнутранага, эмацыйнага і псіхалагічнага свету чалавека. бацькоўская любоў — крыніца і гарантыя дабрабыту чалавека, падтрымання цялес

нага і душэўнага здароўя.

тема сочинения моя подруга елена. у меня есть верная подруга с красивым именем елена. она невысокая на рост, кареглазая, чернобровая. на белом лице едва заметные веснушки. большие карие глаза обрамлены длинными пушистыми ресницами. из уст никогда не сходит веселая улыбка. когда она смеется, ее немного курносенький нос смешно сморщивается. она опрятная: платьице на ней выглажено, в портфеле всегда все аккуратно составлено. елена - искренняя подруга. между нами никогда нет секретов. вдвоем мы читаем книжки, ходим в библиотеку, готовим . когда я болею, она всегда приходит ко мне после уроков, рассказывает о школе, о своих приключениях. но интереснейшее она рассказывает о новых прочитанных книжках. тогда в ее глазах вспыхивает какой-либо странный огонек. и хочется слушать ее, слушать без конца. елена не сторонится работы и, только что придет домой со школы, сразу прибирает в комнате. я люблю свою подругу за ее чуткость, доброжелательность, душевную чистоту.

дождь все моросит и льет, как из ведра.

на тропинках все еще лежали красные, зеленые и желтые опавшие   листья.

темнота словно выползает из под земли, ложиться у наших ног, расстилается внизу по ветвям.

я часто стал получать письма и посылки от моих родных.

солнце поднималось и освещало дорогу,дома и деревья..

мне вельмі падабаецца мая пакой. яна ўтульная, цёплая і светлая, таму што ў ёй вялікае акно. мой пісьмовы стол каштуе каля акна. калі я стамляюся, люблю глядзець у акно на тое, як пампуюцца вяршыні дрэў, кудысьці плывуць аблокі, змяняюцца фарбы на заходзе сонца. побач са сталом - кніжны шафу. у ім мае любімыя кнігі і цацкі: мішка, знайкам, нязнайка. я з імі цяпер не гуляю, і яны сумуюць. напэўна, ўспамінаюць, як зусім нядаўна я шыла ім розныя адзежкі, задавальняла з мамай і сястрычкай спектаклі. наадварот шафы, ля сцяны, стаіць мая ложак. гэта мой ружовы востраў. ружовы - таму што ложак накрыта ружовым покривалом. на гэтай выспе я з сяброўкамі сакрэтнічаць і мару. а ноччу на маім чароўным востраве мне сняцца казачныя сны.            я вельмі люблю сваю пакой.