Прыдумайце працяг казкі "сінявочка" казка: у ціхай лагчыне, пад старой разгалістай вярбой, жыла маленькая чыстая крынічка. яе звалі сінявочка і збягала ў зялёную сажалку, што жыла па

віктар карамазаў "дзяльба кабанчыка"

героі: сцяпан, маці, лёнік, віця, ёська, ганна, ніна, коля, волька, андрэйка, вера.

тэма, праблема: я думаю аўтар хацеў паказаць што маці будзе заўсёды любіць сваіх   дзяцей аднолькава і будзе старацца зрабіць для іх усё самае лепшае.

кароткі змест: у маці былі дзеці. яна іх расціла, вучыла, але калі яны выраслі, яны забыліся што яна для іх зрабіла. і цяпер толькі калі маці сказала што будзе рэзаць кабанчыка да яе прыехалі дзеці. калі ўсе палучылі сваю частку яны раз'ехаліся нічога не пакінуўшы маці. і з ёй астаўся толькі сцяпан каб ёй па хазяйстве. 

рана загоіцца, а злое слова ніколі.

добрае слова не забываецца.

не той багата ведае, хто багата  чытае,а той, хто розумам ўнікае.(точно не знаю, но может быть так)

ласкавае слова што дзень ясны.

вада яе так шмат і так мала часам мы яе не цэнім очкень часта мы забруджваць нашу каштоўную ваду .. а як? вось напрыклад маім машыны каля возера / ракі ці заводы яны вельмі часта зліваюць ўсю брудную ваду ў ракі / возера вада гэта прыгажосць зямлі! мы павінны берагчы ваду!

сармацкія каштоўнасці дарогі сэрцу, але калі радзіма ў няволі, у снежнай завеі і сцюжы, лепшыя з яе сыноў становяцца сынамі буры. у кнізе час ад часу сустракаецца такі персанаж - высакародны валацуга з разбітым сэрцам разумныя людзі асуджаюць яго і шкадуюць. але менавіта сын буры бачыць таямнічую плачку, ўвасабленне забытай гісторыі, патрыятычнага абавязку.

падзеі ў тэксце ўспрымаюцца спачатку вачыма селяніна як інфернальныя, невытлумачальныя з'явы. потым - вачыма асвечаных спадароў, выкрывае забабоны. затым апавядальнік канстатуе: не варта легкадумна ставіцца да рэчаў, на першы погляд ненавуковым. "ёсць шмат на свеце, сябар гарацыя " як сцвярджае адзін з даследнікаў, п.васючэнкам, ян баршчэўскі папярэджваў нашчадкаў не занадта захапляцца эзатэрыкай, не лезці за тую заслону, куды нельга зазіраць цікаўным, інакш можна выклікаць катастрофу. і яшчэ адзін пласт - гэта гучыць у кожным радку патрыятызм, сімвалічнае выява былой свабоды, пакут народа, спробаў іву казкі баршчэўскага ствараліся паміж двума паўстаннямі, шматлікія з яго сяброў былі рэпрэсаваныя.