Ледзь мы чуем санак бег, бяжым мы з хлопцамі старанна і незагойные жыццём раны не перашкода ўбачыць снег! мы бяжым і палеў абшара цягне нас. і кліча гучна голле: "зірні ж ты, люд, на наваколле, успомні, колькі ў цябе мар! тады і дні студзеныя не дні, а на душы як і ў плачкі- скруха але ж ты люд, хай дайдзе да твайго вуха, што прыгажосць зімы ў цішыні!
тэма, праблема: я думаю аўтар хацеў паказаць што маці будзе заўсёды любіць сваіх дзяцей аднолькава і будзе старацца зрабіць для іх усё самае лепшае.
кароткі змест: у маці былі дзеці. яна іх расціла, вучыла, але калі яны выраслі, яны забыліся што яна для іх зрабіла. і цяпер толькі калі маці сказала што будзе рэзаць кабанчыка да яе прыехалі дзеці. калі ўсе палучылі сваю частку яны раз'ехаліся нічога не пакінуўшы маці. і з ёй астаўся толькі сцяпан каб ёй па хазяйстве.
Популярные вопросы